جلال‌پور درباره عملکرد دولت یازدهم اظهار کرد: دولت یازدهم در مرداد ۱۳۹۲ کشور را با شرایط اقتصادی نابسامان تحویل گرفت که در آن زمان نرخ ارز، سود بانکی، رکود بنگاه‌های اقتصادی و عدم ثبات سایه سنگینی روی اقتصاد کشور انداخته بود. شرایطی که تحریم‌های سختی بر کشور حاکم بود و تصمیمات نادرست فراوانی قبل از آن اتخاذ و کشور به‌صورت سلیقه‌ای، فردی، لحظه‌ای و خلق‌الساعه اداره می‌شد. بنده به‌خاطر دارم که در پاییز سال ۱۳۹۱ که نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران بودم در ۲۵ روز کاری ۲۸ بخشنامه در زمینه صادرات و واردات صادر شد. جلال‌پور ادامه داد: کشور در این شرایط اداره می‌شد و دلیل این امر هم فشارهای جدی بود که روی کشور قرار داشت و تحریم‌ها به شدت اثر گذاشته و باعث شده بود برای برون رفت از این وضعیت و مدیریت شرایط، تصمیمات خاص لحظه‌ای بگیرند که بسیاری از این تصمیم‌ها نیز متناقض بودند.

 این فعال اقتصادی معتقد است دولت یازدهم به درستی اولین خط‌مشی خود را باز کردن عرصه بین‌الملل انتخاب کرد، زیرا اگر می‌خواستیم گشایشی در جریان‌های دیگر اتفاق افتد، بهترین راهکار این بود که تحریم‌ها را برداریم.

وی تصریح کرد: از این منظر، دولت یازدهم در کوتاه مدت موفق عمل کرد و توانست یک آرامش در کشور ایجاد کند و با سرمایه اجتماعی که در کشور بعد از انتخابات ۱۳۹۲ به‌وجود آمده بود، جلوی بسیاری از کم و زیاد شدن‌ها و التهابات را گرفت و از سوی دیگر با خیال راحت‌تری به مذاکره پرداخت. رئیس سابق اتاق بازرگانی ایران بیان کرد: این آرامشی که در کوتاه‌مدت به بازار آمد و شرایطی که در اقتصاد ایران به جهت ثبات نسبی اتفاق افتاد و تصمیمات مدبرانه و کارشناسی‌تر گرفته شد، باعث شد فضای مناسبی‌تری داشته و به‌رغم اینکه در تحریم بودیم، سیر نزولی تورم و افت در سال اول و دوم دولت یازدهم اتفاق افتاد.

اما به‌نظر من دولت می‌توانست یک کمیته یا شورایی از ابتدای تحویل گرفتن دولت در جای دیگری جدا از دولت برای یک اصلاح ساختار و جراحی جدی در اقتصاد ایران به دور از حاشیه‌ها مامور کند تا برنامه جدی، اساسی و زیربنایی برای اصلاحات اساسی اقتصاد ایران تدوین کرده و زمانی که مذاکرات به نتیجه رسید، این برنامه آماده باشد. اما برجام اتفاق افتاد و هیچ آمادگی در فضای کسب و کار، شرایط و اقتصاد کشور به جهت استفاده از این ظرفیت را نداشتیم؛ بنابراین در این وضعیت نتوانستیم میوه برجام را بچینیم. اولین علتی که نتوانستیم از برجام بهره ببریم، نگاه خطی و جناحی به برجام بود و عده‌ای برجام را به‌عنوان دستاورد یک گروه در کشور نگاه کردند و تمام تلاششان را به‌کار بردند برای اینکه آن گروه و جبهه چندان موفقیت پررنگی در کشور بروز نداده باشد؛ بنابراین به سرکوب کردن برجام پرداختند و شرایط عملا به‌گونه‌ای شد که همان میزان امکانی که با همه کمبودهای ما به‌وجود آمده بود، نتوانست به نتیجه بهتری برسد و همه اینها موجب شد تا از این همه آمد و رفت، سفر و امیدی که بعد از برجام اتفاق افتاده بود، نتوانیم از برجام بهره ببریم و شاید سرمایه اجتماعی بزرگی را که هر چند دهه‌ای یک بار اتفاق می‌افتد خیلی زود با کمترین میزان قیمت واگذار کردیم. وی افزود: از سویی واقعا مجموعه اقتصاد ما در دولت یازدهم هم به شدت دولتی بود و همه توان را به‌کار گرفت که از برجام برای بزرگ‌تر کردن دولت، پشتیبانی کردن از شرکت‌ها و اقتصاد دولتی و مجموعه امکاناتی که خود در اختیار دارد استفاده کند و به هیچ‌وجه هیچ میدانی به بخش‌خصوصی نداد و فضا را برای این گروه آماده نکرد. علاوه بر این، چون بدنه اجرایی و کل ساختار و مجموعه کارشناسی دولت ما از ابتدای انقلاب تا امروز روزبه‌روز تحلیل رفته، در اجرا و کارشناسی دولت بسیار ضعیف هستیم و ظرفیت‌های لازم را برای چنین جریان و ساختاری نداشتیم. این فعال اقتصادی بیان کرد: از سوی دیگر بخش‌خصوصی ما نیز که در طول این سال‌ها براساس استشمام از فضای دولتی اقتصاد ایران عادت به استفاده از امکانات، رانت‌ها و ظرفیت‌های دولتی کرده و به هیچ‌وجه آمادگی حضور در یک بازار رقابتی، فضای اقتصاد سالم و آزاد را نداشت و خودش را مجهز نکرده بود. هنوز هم نگاه بخش‌خصوصی ما به بالا است و دنبال این است که ببیند از منافذ، روزنه‌ها و سرچشمه‌های رانت و فساد، چه چیزی وجود دارد تا برای خود بردارد و یک جریان اقتصادی را پیش ببرد.