در مقاله‌‌ای که جیم تانکرسلی، نویسنده در روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر کرد، گفته است که بدهی‌‌های آمریکا در حال حاضر ۶ برابر بدهی‌‌های ابتدای قرن بیست و یکم است و از زمان جنگ جهانی دوم در مقایسه با حجم اقتصاد آمریکا به رکوردی بی‌‌سابقه رسیده است و انتظار می‌‌رود با نرخ ۳/ ۱ تریلیون دلار در سال در دهه آینده رشد کند. به گفته نویسنده، ایالات‌متحده در هفته گذشته از حد قانونی استقراض ۴/ ۳۱ تریلیون دلار فراتر رفت که واشنگتن را در آستانه یک تقابل مالی دیگر قرار داد؛ زیرا جمهوری‌خواهان از افزایش این حد امتناع می‌‌ورزند مگر اینکه جو بایدن، رئیس‌جمهور با کاهش شدید هزینه‌ها موافقت کند که نشان‌دهنده تکرار سناریوی تقابل حزبی است که در موارد بسیاری در طول دو دهه گذشته رخ داده است. بدهی‌‌های بزرگ آمریکا نتیجه گزینه‌های انتخابی جمهوری‌خواهان و دموکرات‌‌ها به‌طور یکسان است. از سال ۲۰۰۰، سیاستمداران هر دو حزب برای تامین بودجه جنگ‌‌ها، کاهش مالیات، افزایش هزینه‌های فدرال، مراقبت‌های بهداشتی و اقدامات اضطراری برای کمک به مردم برای نجات از دو رکود ناتوان‌کننده، پول قرض کرده‌‌اند.

برخی از اقتصاددانان بر این باورند که در حال حاضر سطح بدهی نشان‌دهنده یک بحران اقتصادی است، اگرچه برخی معتقدند که نفوذ دولت فدرال به قدری گسترده شده که جانشین شرکت‌های خصوصی شده است که مانعی برای رشد است؛ اما اقتصاددانان وال‌استریت هشدار می‌دهند که افزایش سقف بدهی قبل از اینکه دولت شروع به فرار از پرداخت قبوض خود کند، در اوایل ژوئن، می‌تواند عواقب فاجعه‌باری داشته باشد. به عقیده نویسنده، قانون‌گذاران گام‌‌های اندکی برای کاهش کسری بودجه فدرال ناشی از درگیری بین دو حزب حاکم برداشته‌‌اند، زیرا از آخرین باری که دولت کمتر از دریافتی خود از محل مالیات هزینه کرده است، نزدیک به ربع قرن می‌‌گذرد.

کارشناسان بودجه می‌گویند: این واقعی نیست که انتظار داشته باشیم بودجه در یک دهه دیگر یا بیشتر متعادل شود. بر اساس ارزیابی کاخ سفید، پول قرض گرفته شده برای پوشش حدود یک‌‌پنجم بودجه ۶ تریلیون دلاری فدرال در سال مالی جاری، مورد نیاز است، بودجه‌‌ای که شامل هزینه‌های نظامی، تامین پارک‌‌های ملی، برنامه‌های شبکه ایمنی و هر چیز دیگری است که دولت ارائه می‌‌کند. ایالات‌متحده تنها در دو دهه ۲۵ تریلیون دلار بدهی انباشته کرده است و دلایل ورود به این وضعیت مالی ریشه در یک اشتباه محاسباتی سیاسی در پایان جنگ سرد دارد.

سقف بدهی حداکثر مقدار کل پولی است که دولت فدرال مجاز است از طریق اوراق بهادار خزانه‌داری ایالات‌متحده، مانند اوراق قرضه و اوراق قرضه پس‌انداز، برای انجام تعهدات مالی خود وام بگیرد. از آنجا‌ که ایالات‌متحده با کسری بودجه مواجه است، مجبور است مبالغ هنگفتی برای پرداخت صورت‌حساب‌های خود وام بگیرد.

سقف بدهی آمریکا

آمریکا در ۱۹ ژانویه به سقف فنی بدهی رسید و وزارت خزانه‌‌داری اکنون شروع به استفاده از «اقدامات فوق‌العاده» برای ادامه پرداخت تعهدات دولت خواهد کرد. این اقدامات اساسا ابزارهای حسابداری مالی هستند که بخشی از سرمایه‌‌گذاری دولت را محدود می‌‌کند تا بتواند به پرداخت صورت‌حساب‌‌های خود ادامه دهد و این گزینه‌ها ممکن است تا ژوئن تمام شود. زمانی که دولت تدابیر استثنایی خود را به پایان رساند و نقدینگی تمام شود، نمی‌تواند بدهی‌‌های جدید صادر کند و قبوض خود را بپردازد، زیرا اگر دولت نتواند پرداخت‌‌های لازم را به دارندگان اوراق قرضه خود انجام دهد، می‌تواند بدهی‌‌های خود را نکول کند.

چنین سناریویی از نظر اقتصادی ویرانگر خواهد بود و می‌تواند جهان را در بحران مالی فرو ببرد. هیچ مدرک رسمی مبنی بر اینکه واشنگتن چه کاری می‌تواند برای جلوگیری از وقوع این فاجعه انجام دهد وجود ندارد، اما گزینه‌های زیادی دارد. فدرال رزرو از نظر تئوری می‌تواند برای خرید برخی از اوراق خزانه وارد عمل شود. وزارت خزانه‌‌داری می‌تواند سعی کند پرداخت‌‌ها را اولویت‌بندی کند، مانند پرداخت اول به دارندگان اوراق قرضه و اگر ایالات‌متحده بدهی خود را نکول کند، فدرال رزرو از نظر تئوری می‌تواند برای خرید برخی از اوراق خزانه وارد عمل شود.