افزایش نرخ بهره بانک‌های آسیایی
آسیا با تاخیر اقدام کرده است، زیرا سایر نقاط جهان ازجمله بازارهای نوظهور، از اوایل ژوئن گذشته پس از اینکه فدرال‌رزرو ایالات‌‌‌‌‌‌‌‌‌متحده جدول‌زمانی تسریع‌شده برای تشدید سیاست‌های خود ارائه کرد، افزایش نرخ بهره را آغاز کردند. درحالی‌که تورم نسبتا پایین به بانک‌های مرکزی در آسیا اجازه داد تا در تلاش برای حمایت از بهبود اقتصادی پس از همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری عجله نکنند، این امر به تضعیف ارز و خروج سرمایه منجر شد، حتی در شرایطی که جنگ در اوکراین فشار قیمت‌ها را در سطح جهانی تشدید کرد. شایان ذکر است که ارزها و اوراق قرضه بار سنگینی را متحمل شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند؛ پزو فیلیپین درمیان بدترین آسیب‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، بیش از ۱۰درصد نسبت به سال‌گذشته کاهش یافته است و از پایین‌ترین حد در ۱۷ سال‌اخیر یعنی ۵۳/ ۵۶در هر دلار کاهش یافت. بات تایلند در سال‌جاری بیش از ۱۰درصد کاهش یافته است و تایلند یک برنامه پنج‌ماهه سرمایه‌گذاری خارجی را در سهام رد کرد و ۸۱۶میلیون دلار در ژوئن از دست داد.
بخش بزرگی از فروش، پاسخی به افزایش بازدهی خزانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌داری و دلار آمریکا بوده است؛ عواملی فراتر از کنترل سیاستگذاران داخلی که بهانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای به آسیا می‌دهد تا از افزایش نرخ بهره خودداری کند. اما بانک‌های مرکزی ناگهان متوجه شدند که دیگر نمی‌توانند افزایش قیمت موادغذایی و نفت را نادیده بگیرند. تورم تایلند و اندونزی در این‌ماه به بالاترین حد خود در چند سال‌اخیر رسید. حتی کره‌جنوبی که از اوایل آگوست ۲۰۲۱ شروع به افزایش نرخ کرد، در ماه ژوئن شاهد افزایش قیمت‌ها به بالاترین حد طی ۲۴سال‌گذشته بود و باعث افزایش نیم واحدی نرخ بهره در هفته گذشته شد. هند که برای اولین‌بار شاهد افزایش ۴۰ واحدی نرخ بهره توسط بانک‌مرکزی در یک حرکت خارج از چرخه در ماه مه بود، ۶ماه متوالی خروج سهام سرمایه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گذاران خارجی را ثبت کرد که به کاهش بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه روپیه کمک کرد. روپیه اندونزی که از لحاظ تاریخی بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ثبات است، در واقع تنها حدود ۵درصد در مقایسه با دلار در سال‌کاهش یافته، اگرچه بیشترین کاهش ماهانه ۲/ ۲درصدی را در‌ماه ژوئن داشته است.
