ضعف توسعه اقتصادی با بی‌رغبتی کارگران
به گزارش نیویورک تایمز، اقتصاد کشورهای جهان به دلیل کمبود نیروی انسانی تحت تاثیر قرار گرفته است؛ پاندمی کرونا سبب شد نیروی کار برای اشتغال وجود نداشته باشد و بسیاری از کارگران ترجیح بدهند در این دوران از حمایت‌های اجتماعی استفاده کنند.
اگرچه محدودیت‌های اجتماعی به پایان رسیده اما کارگران تمایلی برای بازگشت به محل کار خود ندارند. بسیاری از کارفرمایان و اقتصاددانان با استناد به گفته‌های نیروهای انسانی، استدلال می‌کردند، پایان محدودیت‌های کرونایی به معنای بازگشت نیروی انسانی به کارگاه‌ها خواهد بود.
بازار کار ایالات‌متحده در سپتامبر سال ۲۰۲۱ با کاهش نیروی انسانی مواجه شد؛ صرف‌نظر از کمبود نیروی انسانی آماده به کار، تعداد کارگران شاغل در همین بازه زمانی نسبت به دوران پیش از کرونا، حدود ۵ میلیون نفر کاهش یافته؛ همچنین میزان متقاضیان کار در همین بازه زمانی نسبت به حدود دوران پیش از کووید-۱۹ حدود ۳ میلیون نفر کمتر شده است.
دوری کارگران از بازار کار را می‌توان دردسری برای دولت جو بایدن (رئیس‌جمهور ایالات‌متحده) دانست؛ این موضوع سبب بروز مشکلات در اجرای سیاست‌های اقتصادی این کشور می‌شود. برخی از ایالت‌ها برای کنترل پاندمی کرونا مزایای دوران بیکاری خود را افزایش دادند، اما ارائه مزایا بسیار زودتر از حد انتظار پایان یافت و کارگران از حمایت‌های اجتماعی بیکاری دوران کرونا محروم شدند، ولی بازهم حاضر به بازگشت به محیط کار نبودند. بحران سلامت و نگرانی کارگران از ابتلا به ویروس کرونا در مشاغل سخت و زیان‌آور هنوز یک بحران به حساب می‌آید. بسیاری از کارگران که حاضر به بازگشت به کار هستند، ترجیح می‌دهند تا دیگر در کارهای سخت و زیان‌آور اشتغال نداشته باشند.
بسیاری از فعالان کارگری بر این باور هستند که مشکلات مزدی باید از سوی کارفرمایان مورد توجه قرار گیرد تا بتوانند زمینه بازگشت نیروی کار به کارگاه‌ها را فراهم کنند، اما به گفته اقتصاددانان کمبود نیروی انسانی تنها مربوط به مسائل مزدی نمی‌شود و ریشه در مسائل دیگر دارد.
نتایج یک تحقیق در ایالات‌متحده نشان می‌دهد: سیل عظیمی از کارگران جهان به بازار کار بازخواهند گشت، اما در حال حاضر نحوه بازگشت‌شان به صورت قطره‌چکانی است؛ همچنین تعداد محدودی از فرصت‌های شغلی که از بین رفته، احیا شده‌اند. تنها یک ایالت از ایالت‌های ۲۶گانه آمریکا خواهان پایان دادن به ارائه خدمات اجتماعی دوران کرونا هستند تا زمینه‌های بازگشت به کار را فراهم کنند.
برخی از دولتمردان و اغلب کارفرمایان جهان معتقدند، مادامی‌که مزایا و بسته‌های حمایتی در اختیار جمعیت بیکار قرار گیرد، شرایط بازگشت به کار فراهم نخواهد شد. کارفرمایان از چالش‌هایی مثل عدم تمایل به بازگشت به کار سخن می‌گویند که سبب کم‌رونقی بازار کار شده است. اگرچه این دیدگاه در میان کارفرمایان وجود دارد اما چندین مطالعه به این نتیجه رسیده‌اند که پرداخت‌های حمایتی، نقش کوچکی در کمبود نیروی کار دارند.
یکی از محققان این پژوهش معتقد است: قطع یارانه، تعداد محدودی از کارگران بیکار را بار دیگر شاغل خواهد کرد. در حال حاضر، بسیاری از کارگران با دریافت کمک هزینه‌های اجتماعی در تامین معیشت خود دچار مشکل هستند و هزینه‌های جاری زندگی خود را کاهش داده‌اند. کاهش هزینه‌های زندگی کارگران می‌تواند به‌طور بالقوه اقتصاد محلی را تحت‌الشعاع قرار دهد و به آن آسیب برساند.
به گفته یکی از اساتید اقتصاد دانشگاه «ماساچوست»، شرایط کار فعلی به‌طور قطع تغییر خواهد کرد. اینکه مشاغل زیادی وجود دارد، اما کارگران مایل به پذیرش آن نیستند، ادعایی بیش نیست. بسیاری از مردم خواهان بازگشت به کار هستند، اما بسیاری از موقعیت‌های شغلی از بین رفته است.
وزارت کار ایالات‌متحده گزارشی در ارتباط با وضعیت اشتغال منتشر کرده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد ایالت‌ها و کشورهایی که میزان کمک‌های اجتماعی خود را کاهش داده‌اند نسبت به ایالات و کشورهای دیگر که حمایت‌های اجتماعی خود را حفظ کرده‌اند، رشد کمتری دارند. نکته مهم و حائز اهمیت در این است، مشاغلی که در بخش خدمات گردشگری، هتل‌داری و اوقات فراغت که به مهارت کمتری نیاز دارند هم رشد چندانی نداشته‌اند.
ایالات‌متحده فشار زیادی ناشی از رکود اقتصادی کرونا را تحمل کرد. اگرچه میزان رشد نرخ بیکاری در دوران پاندمی کرونا در این کشور به بیشترین میزان خود رسید و حتی از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ فراتر رفت، اما در حال حاضر آنها وضعیت و ثبات خوبی را در حوزه روابط کار تجربه می‌کنند. این در حالی است که ۲۰ میلیون فرصت شغلی در مدت زمانی ۲ ماه در این کشور از بین رفت و نرخ بیکاری به ۱۵ درصد رسید.
حدود سه‌چهارم از مشاغلی که در دوران کووید-۱۹ از دست رفته بودند، بازگردانی شدند و نرخ بیکاری با کاهش حدود ۱۰ درصدی به ۴/ ۵ درصد رسید. اواخر ماه جولای، حدود ۹ میلیون نفر به صورت غیرمستمر از مزایای بیکاری دوران کرونا برخوردار شدند، اما میلیون‌ها نفر علاوه بر دریافت مزایای همگانی، ۳۰۰ دلار به صورت هفتگی دریافت می‌کنند. اگرچه اقتصاددانان معتقدند طرح‌های حمایتی باید ادامه داشته باشد تا معضلات اقتصادی محلی به وجود نیاید، اما دولت ایالات‌متحده می‌خواهد به طرح‌های حمایتی خود خاتمه دهد و قرار است تمامی بسته‌های حمایتی منقضی شوند مگر اینکه کنگره آنها را تمدید کند که این موضوع بعید به نظر می‌رسد.
به گفته «بتسی استیونسون» اقتصاددان دانشگاه میشیگان و مشاور باراک اوباما، پس از پاندمی کرونا، کارگران شاغل در ایالات‌متحده پایین‌ترین منابع درآمدی را داشته‌اند. در حال حاضر، کارفرمایان و کارگران به پای میز مذاکره می‌آیند تا درباره مسائل کار، چانه‌زنی کنند. به نظر می‌رسد کارگران در این جلسات به برتری خواهند رسید.
اقتصاددانان می‌گویند اگرچه برخی از کارگران توانستند به مدد حمایت اجتماعی، پول خوبی پس‌انداز کنند، اما این موضوع نمی‌تواند به تنهایی دلیلی برای بازنگشتن به بازار کار باشد و تنها به آنها اجازه می‌دهد تا به واسطه نیاز کارفرمایان به نیروی انسانی، شغل با مزایای بهتری را انتخاب کنند.
