محققان بالی را طراحی کردند که قابلیت خم شدن از دو نقطه را دارد و ساختار آن شباهت زیادی به بال پرندگان واقعی دارد چرا که زاویه‌ها دقیقا بر اساس حرکت بال پرندگان در حال پرواز طراحی شده‌اند. پس از پایان طراحی، دانشمندان از پرهای واقعی کبوترها برای پر کردن این بال روباتیک استفاده کردند. البته پرهای کبوترهای مرده.  هدف از ساخت چنین بالی، فرستادن یک پرنده مصنوعی به آسمان آن هم برای سرگرمی نبوده بلکه هدف مطالعه دقیق‌تر بال پرندگان علی‌الخصوص کبوترها است. دانشمندان از این طریق می‌توانند بفهمند که بال‌های کبوتر چگونه می‌تواند او را در آسمان نگه دارد. به‌نظر می‌رسد تحقیقات این دانشمندان موفقیت‌آمیز بوده چراکه مطالعه دومی که روی این بال انجام گرفته، توانسته یکی از رازهایی را که از مدت‌ها پیش درباره بال‌های پرندگان در طول پرواز وجود داشته، پاسخ دهد. دانشمندان حاضر در این مطالعه در گزارش جدید خود گفته‌اند که پرها خودشان قلاب‌هایی دارند که در زمان بال زدن پرنده، به پرهای مجاورشان می‌چسبند. این قلاب‌ها آنقدر کوچک هستند که دیدن آنها با چشم غیرمسلح امکان‌پذیر نیست و این دانشمندان با استفاده از میکروسکوپ موفق به مشاهده آنها شدند.