این فناوری اجرای بسیاری از فرآیندهای چندمرحله‌ای را با یک دستور ساده ممکن می‌کند. نصب دو فن بزرگ روی این هلیکوپتر و مکش هوا توسط آنها کنترل تعادل آن را در شرایط دشوار و تنظیم حرکت‌های هلیکوپتر تسهیل می‌کند. استفاده از معماری دیجیتال مبتنی بر فناوری MOSA باعث شده تا پره‌ها و بال‌های هلیکوپتر یادشده تاشو باشند. همین طراحی باعث کاهش فضای اشغال شده توسط این هلیکوپتر به خصوص در زمان انتقال و جابه‌جایی می‌شود. از دیگر امکانات هلیکوپتر مذکور می‌توان به طراحی سازه زیرین فرود و نشستن روی زمین به‌صورت جمع شده، امکان افزایش سریع سرعت بلافاصله بعد از برخاستن از زمین، امکان پرواز در مسافت‌های طولانی و قابلیت مانور بالا حتی در شرایط آب و هوایی نامناسب اشاره کرد. انتظار می‌رود کار طراحی این هلیکوپتر برای تولید انبوه تا سال ۲۰۲۰ به پایان برسد. اما استفاده عملیاتی از آن تا سال ۲۰۲۳ رخ نخواهد داد. انتظار می‌رود ارتش آمریکا ۵۰۰ دستگاه از این هلیکوپتر را برای استفاده سفارش دهد.