حسگرهای فعلی مورد استفاده در دنیای پزشکی هیچ‌یک در بدن انسان حل نمی‌شوند و بنابراین پزشکان بعد از استفاده از آنها مجبورند این حسگرها را با انجام عمل جراحی از بدن خارج کنند. امری که می‌تواند موجب عفونت، جراحت بافت‌ها و... شده یا مشکلات دیگری به وجود آورد. حسگر یادشده متشکل از دو نوار الکتریکی متصل به هم و دو الکترود است که روکشی از مواد زیستی به نام اسید پلی اتیلن آنها را پوشانده است. حسگر مذکور بدون ایجاد جراحت و آسیب به درون بافت‌های نرم بدن فرو می‌رود و اطلاعات را به‌طور بی سیم برای دستگاه‌های پزشکی ارسال می‌کند. انتظار می‌رود استفاده عمومی از این حسگر در آینده نزدیک در دنیای پزشکی ممکن شود.