در حال حاضر تکنولوژی مناسب برای تولید پیچ و مهره در کشور مستقر شده و توان تولید ۸۵ تا ۹۰ درصد مدل‌های پیچ و مهره در ایران وجود دارد. مشکل اصلی تولیدکنندگان تامین مفتول است. به ویژه در بخش پیچ‌های آلیاژی که از فولاد آلیاژی یزد تامین می‌شود، کمبود وجود دارد. شنیده‌ها حاکی از این است که این شرکت خام‌فروشی می‌کند و پیش از اینکه محصول نورد شود، به صورت شمش صادر می‌کنند. گفتنی است کشورهای توسعه‌یافته، تمامی پیچ و مهره مورد نیاز خود را تولید نمی‌کنند، چراکه مقرون به صرفه نیست. حتی کشورهای صادرکننده پیچ و مهره مثل چین، ژاپن و تایوان نیز بخشی از نیاز خود را وارد می‌کنند.  اهمیت پیچ و مهره به قدری است که اگر نباشد صنعتی نداریم. چون برای اتصال هر کالایی به ویژه در حوزه صنعت از پیچ و مهره استفاده می‌شود. در حال حاضر در بازار ایران هفت هزار نوع پیچ و مهره عرضه می‌شود. اما محدودیت ثبت سفارش، برخی از این پیچ و مهره‌ها را کمیاب یا گران کرده است.  نورالدین مهری از فعالان صنعت پیچ و مهره در این خصوص می‌گوید: ثبت سفارش پیچ و مهره به سختی و در بیشتر موارد با کارهایی که نباید انجام شود مانند زیرمیزی محقق می‌شود. این مساله باعث افزایش قیمت پیچ و مهره نیز شده است.  وی از دپوی کالاها در گمرک و هزینه دموراژ که به قیمت کالاهای نهایی اضافه می‌شود به عنوان دیگر دلایل افزایش قیمت پیچ و مهره یاد کرد که در نهایت مصرف‌کنندگان از همه این مسائل متضرر می‌شوند.  یکی از مشکلاتی که در پی محدودیت‌ها ایجاد شده این است که پیچ استفاده شده در قابلمه‌ها باید استیل باشد تا زنگ نزند و غذا را آلوده نکند، اما با توجه به اینکه این پیچ‌ها وارداتی هستند و اجازه واردات آنها هم داده نمی‌شود، بخشی از آنها به صورت قاچاق وارد شده و کربن آنها کم می‌شود که همه در نهایت به مصرف‌کننده ضرر می‌زند.