دیوان آب
اهمیت مالکیت و طرز استفاده از منابع آبی در دوره ساسانی چنان افزایش یافته بود که دیوانی با نام دیوان آب تاسیس شد و کار آن نظارت و سرپرستی امور آبی مانند ساخت بندها، سدها و ثبت نقل و انتقال منابع آبی بوده است.
طرحها وسازههای آبی بناشده مستلزم نگهداری و مراقبتهای ویژه مانند لایروبی منظم نهرها و کنترل مقدار آب آنها بود تا امکان بهرهبرداری از آنها در فصل تابستان نیز فراهم شود؛ اما دستیابی به آبیاری مداوم بهوسیله گسترش نهرها و پیش نیازهای فنی آن مانند خاکریزها و دریچههای سد، امکان کاشت محصولات با دوره رشد طولانیتر را فراهم کرد که در برخی از فصول سال امکان د ستیابی به آنها وجود نداشت و ظاهرا شهرنشینی در رابطه با تقاضا برای چنین محصولات تجملیای افزایش یافته است. بسیاری از محققان بر وجود سیستمهای مدیریت آب بین سرزمینهای جنوب غربی ایران و میان رودان تاکید کردهاند.
نینا ویکتوروونا پیگولوسکایا، شهرهای ایران در روزگار پارتیان و ساسانیان، ترجمه عنایتالله رضا، انتشارات علمی و فرهنگی