او در طول تقریبا دو سال حضور در پاریس، اخبار و وقایع هر روز را یادداشت کرده و با توجه به حضورش، به جزئیات بسیاری ورود داشته، در نتیجه یادداشت‌هایش در برگیرنده نکته‌های تازه و ناگفته فراوان درباره علل ناکامی ایران در راهیابی به کنفرانس صلح، شیوه عضو شدن ایران در مجمع ملل، روابط دولت انگلیس با وثوق‌الدوله، حواشی قرارداد۱۹۱۹ و همچنین سفر احمدشاه به اروپا در همین دوران است. کتاب جزئیات جالب توجهی را نیز درباره زندگی روزانه این دیپلمات ایرانی در پاریس و علایق و سلایقش بازتاب می‌دهد. فروغی می‌نویسد: «ایران نه دولت دارد نه ملت....ایران اول باید وجود پیدا کند تا بر وجودش اثر مترتب شود. وجود داشتن ایران وجود افکار عامه است. وجود افکار عامه به این است که جماعتی ولو قلیل از روی بی‌غرضی در خیر مملکت کار بکنند و متفق باشند.»