سرانجام، در اوایل قرن هجدهم حکومت انگلیس و اسکاتلند و ایرلند به دست آلمانی‌ها افتاد؛ زیرا خانواده آلمانی هانوفر در انگلیس به سلطنت رسید. خانواده سلطنتی کنونی انگلیس ادامه مستقیم همان سلسله هانوفر است؛ ولی در زمان جنگ اول جهانی اسامی خود و خویشانشان را از آلمانی به انگلیسی تغییر دادند. مثلا نام خانواده باتنبرگ به مونت باتن تبدیل شد. بنابراین در قرن هجدهم بسیاری از حکام آلمانی با انگلیسی‌ها پیوند داشتند و شریک و سرمایه‌‌گذار در فعالیت‌های استعماری بودند. پادشاهان هانوفر انگلیس حکومت سرزمین هانوفر را در شمال غربی آلمان فعلی نیز به دست داشتند که مرکز آن شهر هانوفر بود و بنابراین یکی از حکام مهم محلی آلمان هم بودند. بنابراین، این‌طور نیست که آلمان در قرون هجدهم و نوزدهم سابقه استعماری نداشته باشد، اعضای الیگارشی یا هیات حاکمه‌‌ای که از قرن هیجدهم در انگلیس حکومت می‌کرد یا آلمانی بودند یا با آلمانی‌ها رابطه نزدیک داشتند.

ارتباط و بده‌‌بستان بسیار مفصلی میان دربار انگلیس و آلمانی‌ها در جریان بود. مضافا اینکه دربار انگلیس در جنگ‌های استعماری‌‌اش، مثلا علیه فرانسه در کانادا و شمال آمریکا، از رعایای آلمانی استفاده می‌کرد. به این نیروها «بردگان نظامی» می‌گفتند؛ زیرا به دربار انگلیس فروخته یا اجاره داده می‌شدند. بعضی از حکام آلمانی از این طریق بسیار ثروتمند شدند مثل ویلهلم نهم هسه کاسل که او را ثروتمندترین حاکم اروپا در زمان خودش می‌دانند. او خویشاوند نزدیک جرج سوم و جرج چهارم، پادشاهان انگلیس بود. ملکه ویکتوریا هم آلمانی و از خانواده هانوفر بود. ادوارد هفتم، پسر و جانشین ویکتوریا هم از جانب پدر و هم از جانب مادر آلمانی بود. پدرش به خانواده ساکس کوبورگ تعلق داشت و لذا خانواده سلطنتی انگلیس از هانوفر به ساکس کوبورگ تغییر نام داد. در زمان جنگ اول جهانی اسم این خانواده به «ویندزور» تبدیل شد تا موج ضد آلمانی در انگلیس شامل خانواده سلطنتی نشود. ویندزور اسم یک قلعه است.

 

از گفت‌وگویی با عبدالله شهبازی، پژوهشگر تاریخ