رابرت هیلبرونر، اقتصاددان و تاریخ‌نگار اندیشه اقتصادی
هیلبرونر در ۱۹۱۹ در یک خانواده ثروتمند آلمانی در نیویورک به دنیا آمد. پدرش تاجر بود و خرده‌فروشی پوشاک «وبر‌اند هلبرونر» را تاسیس کرد. رابرت در ۱۹۴۰ با درجه ممتاز در رشته فلسفه، دولت و اقتصاد از دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد و در دوران جنگ جهانی دوم به ارتش پیوست و تحت نظر اقتصاددان نهادگرای مشهور، جان کنت گالبرایت، در اداره کنترل قیمت‌ها فعالیت کرد. پس از جنگ، هیلبرونر در دوره‌ای کوتاه به عرصه بانکداری وارد شد و در دهه ۱۹۵۰ به‌عنوان محقق به مدرسه نوین تحقیقات اجتماعی پیوست. در این دوران او سخت تحت تاثیر اقتصاددان آلمانی آدولف لو بود. در ۱۹۶۳ هیلبرونر دکترای اقتصاد خود را از مدرسه نوین تحقیقات اجتماعی گرفت و در ۱۹۷۱ کرسی اقتصاد نورمن توماس در همان نهاد آموزشی به وی داده شد که بیش از ۲۰سال در آنجا ماند. وی در مدرسه نوین، تاریخ اندیشه‌های اقتصادی تدریس می‌کرد. هر چند هیلبرونر اقتصاددانی بسیار نامتعارف بود که خود را بیشتر نظریه‌پرداز اجتماعی و «فیلسوف دنیوی» (که که امور دنیوی همچون ساختارهای اقتصادی مورد علاقه اوست) می‌دانست و تمایل داشت تا رشته‌های تاریخ، اقتصاد و فلسفه را در هم بیامیزد، با این همه همتایانش وی را اقتصاددانی برجسته می‌دانستند تا جایی که در ۱۹۷۲ به‌عنوان معاون انجمن اقتصاد آمریکا برگزیده شد. وی اقتصادها را به دستههای سنتی (اقتصاد مبتنی بر کشاورزی)، دستوری (اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده)، اقتصاد بازار (سرمایه‌داری یا ترکیبی) تقسیم‌بندی می‌کرد. هر چند هیلبرونر تقریبا در تمام دوران کاری‌اش، به صراحت خود را سوسیالیست می‌دانست؛ اما قبل از فروپاشی شوروی در ۱۹۸۹ طی مقاله‌ای در نیویورکر نوشت:
«ستیز میان سرمایه‌داری و سوسیالیسم کمتر از ۷۵ سال پیش شروع شد و اکنون به پایان رسیده است: سرمایه‌داری برنده این کشمکش بود... زیرا توانست امور مادی بشر را به شکلی رضایت‌بخش‌تر از همتای خود سازماندهی کند.» وی در ۴ ژانویه ۲۰۰۵ در نیویورک درگذشت. از هیلبرونر کتاب «فیلسوفان دنیایی: زندگی، دوران و اندیشمندان بزرگ اقتصاد سیاسی» به ترجمه دکتر علیرضا بدیع در ایران منتشر شده است.
