ویلیام رابرتسون مورخ و مدیر دانشگاه ادینبورگ
رابرتسون ۱۹ سپتامبر ۱۷۲۱ در بورتویک میدلوتیان به دنیا آمد. پدرش کشیش یک کلیسای محلی بود. وی در مدرسه گرامر دالکیث آموزش دید و پس از آنکه پدرش در ۱۷۳۳ کشیش کلیسای لیدی‌یستر شد، همراه با خانواده راهی ادینبورگ شد و در آنجا از ۱۷۳۳ تا ۱۷۴۱ در دانشگاه ادینبورگ الهیات خواند. وی دکترای الهیات خود را در ۱۷۵۹ گرفت.
حرفه
رابرتسون در سال ۱۷۴۳ کشیش لوتیان شرقی (Gladsmuir) شد و در ۱۷۵۹ زعامت کلیساى پرسبیترى(شماری از کلیسا‌های بریتانیا و اسکاتلند با نحوه اداره خاص) «لیدی‌یستر» را بر عهده گرفت. او در سال ۱۷۶۱ کشیش سلطنتی جورج سوم شد و ریاست دانشگاه ادینبورگ را بر عهده گرفت. از جمله آثار مهم او «تاریخ اسکاتلند (۱۶۰۳-۱۵۴۲)» است که نخستین‌بار در ۱۷۵۹ منتشر شد. او همچنین «تاریخ آمریکا» (۱۷۷۷) را در مورد اسپانیا و آمریکای اسپانیا نوشت که «نخستین تلاش معتبر برای توصیف کشف و تصرف آمریکای اسپانیا و اقامت‌گزینی در آن از دوران «Herrera»» به شمار می‌رود. رابرتسون همچنین زندگینامه «چارلز پنجم» را نوشت. او در آن اثر بررسی دقیق و استادانه‌ای از پیشرفت جامعه اروپا و زوال «سیستم فئودالی» پس از پیدایش شهرهای آزاد، رنسانس علمى و ادبى، پیدایش اقتدار سلطنت و تعادل قدرت میان دولت‌ها ارائه داده است. از دیدگاه رابرتسون، توسعه تجارت با کمک تدوین قوانین جدید و مالکیت خصوصی در پیشرفت تمدن اروپا نقش اساسی بازی کرد. رابرتسون چهره‌ای مهم در عصر روشنگری اسکاتلند به شمار می‌رود. او از لحاظ دینی در کلیسای اسکاتلند فردی میانه‌رو و از اعضای موسس «انجمن سلطنتی ادینبورگ» بود. رابرتسون در سال ۱۷۹۳ پس از ابتلا به یرقان در ادینبورگ درگذشت. نام او (ویلیام رابرتسون) بر ساختمان دانشگاه ادینبورگ گذاشته شده و یک کرسی تاریخ نیز در این دانشگاه به نام اوست. رابرتسون ۶فرزند داشت. آثار او به قرار ذیل است: وضعیت جهان در زمان ظهور مسیح، تاریخ اسکاتلند، تاریخ پادشاهی چارلز پنجم؛ با نگاهی به پیشرفت‌های اجتماعی در اروپا، تاریخ آمریکا و جستاری تاریخی در باب شناخت پیشینیان از هند [غربی].
