استیو شرلی نیکوکار حوزه فناوری اطلاعات
استیو پس از تحصیلات مقدماتی در یک مدرسه دخترانه وابسته به یک صومعه، راهی آزوستری در حوالی مرز ولز شد تا در دبیرستان دخترانه آزوستری تحصیل کند. او پس از اتمام دبیرستان از رفتن به دانشگاه منصرف شد و تصمیم گرفت شغلی در حوزه ریاضیات و فنی برای خود بیابد. استیو در ۱۸سالگی تابعیت بریتانیا را پذیرفت و نام خود را به استفانی بروک تغییر داد. او در دهه ۱۹۵۰ در پایگاه پژوهشی پستخانه در دالیسهیل مشغول به کار شد و در آنجا کدنویسی را آغاز کرد. سپس در ۱۹۵۹ به سیدیال پیوست؛ شرکتی که در زمینه طراحی رایانههای ایسیتی ۱۳۰۱ فعالیت میکرد.
استیو شرلی پس از ازدواج با پزشکی به نام درک شرلی در ۱۹۶۲ با سرمایهای ۶ پوندی، کمپانی نرمافزاری «فریلنس پروگرامرز» را بنیان نهاد (بعدا اف اینترنشنال و بعدتر اگزانزا نام داشت، تا زمانی که استریا آن را تصاحب کرد و اکنون بخشی از گروه اسپورا در اختیار استریاست). او درصدد بود برای زنان فرصتهای شغلی ایجاد کند و اولویت او استخدام زنان بود. در میان ۳۰۰ نیروی او تنها سه برنامهنویس مرد حضور داشتند تا اینکه قانون تبعیض جنسیتی ۱۹۷۵ این عمل را غیرقانونی اعلام کرد.
او بهعنوان مدیر غیراجرایی مستقل شرکت کامپیوتری تاندم، اداره انرژی هستهای و شراکت جان لویس هم فعالیت کرده است.
شرلی در سال ۱۹۹۳ در ۶۰سالگی بازنشسته شد و هم و غم خود را معطوف به امور خیریه کرد. افتخارات و جوایز دریافتی او به قرار ذیل است: نشان امپراتوری بریتانیا برای خدمات در حوزه صنعت (۱۹۸۰)، اخد لقب دیم در سال ۲۰۰۰ به پاس خدمات در عرصه آیتی، شهروند افتخاری لندن در ۱۹۸۷، نخستین رئیس مونث انجمن رایانه بریتانیا، جایزه فناوری اطلاعات در ۱۹۸۵، جایزه مونت باتن در ۱۹۹۹، عضو پیوسته آکادمی سلطنتی مهندسی و کالج برک بک در ۲۰۰۰، دکترای افتخاری از دانشگاههای باکینگهام، کمبریج، سولنت و ۲۸ دانشگاه دیگر.
وی بخش عمدهای از ثروت خود را به نیکوکاری اختصاص داد و «بنیاد شرلی» را در همین راستا تاسیس کرد.
از موسساتی که از نیکوکاریهای او بهرهمند شدهاند، «کمپانی فناوری اطلاعات ورشیپفول» و «انستیتو اینترنت آکسفورد» را میتوان نام برد. آخرین فرزند وی از اوتیسم رنج میبرد و شرلی از اعضای اولیه انجمن ملی اوتیسم به شمار میرود. او در زمینه تحقیقات بیماری اوتیسم کمکهای زیادی کرده است که از آن میان باید از کمک به «مرکز تحقیقات اوتیسم» یاد کرد.