آنا گاردنر، حامی الغای بردگی
رویکرد وی به ادبیات از مادرش به وی رسیده بود که سخت به شعر کلاسیک گرایش داشت. در ۱۸۴۱ که تنها ۲۵ سال داشت، به نخستین گردهمایی ضد برده‌داری در نانتاکت فراخوان داد؛ فراخوانی که فردریک داگلاس نخستین سخنرانی عمومی خود را در مقام یک سخنگوی طرفدار الغای برده‌داری در آن انجام داد و حضار را سخت مبهوت کرد. در سال‌های پیش از جنگ داخلی آمریکا، گاردنر سخنرانی‌های زیادی کرد و پس از جنگ به تدریس در مدارس مختص بردگان آزاد شده در جنوب یعنی در ویرجینیا، کارولینای شمالی و کارولینای جنوبی پرداخت. در ۱۸۷۸ به بروکلینِ نیویورک بازگشت و در آنجا در یک تصادف کالسکه سخت مجروح شد. پس از هفته‌ها رنج و به دست آوردن بهبودی جزئی، به خانه قدیمی خود در نانتاکت بازگشت. در انجمن ادبی نانتاکت چند سخنرانی پرشور صورت داد. علاوه بر فعالیت در زمینه الغای برده‌داری، در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت می‌کرد. او سبک سلیسی در نوشتار داشت و مجموعه‌ای از بهترین کارهای خود به نظم و نثر را با عنوان «خوشه‌چینی‌های خرمن» نشر داد. گاردنر در ۱۸ فوریه ۱۹۰۱ در نانتاکت درگذشت.
