میکی موتو کوکیچی آغازگر صنعت «مروارید پرورشی» در ژاپن

در ۱۸۸۸ با گرفتن یک وام و با کمک همسرش اومه که در عین حال شریکش هم بود، نخستین محل پرورش صدف مروارید خود را در شین می ‌از توابع شهر شیما برپا کرد و پنج سال بعد موفق به تولید مرواریدهای نیمکروی پرورش یافته شد، اما فروش این مرواریدهای پرورشی دشوار بود. او برای رونق بخشیدن به کار خود یک بوتیک جواهر در گینزا باز کرد و در نمایشگاه محصولات دریایی نروژ در ۱۸۹۷ مروارید‌های خود را عرضه و صادرات آن را شروع کرد. اما دوازده سال دیگر طول کشید تا موفق به تولید مرواریدهای کاملا کروی شد؛ مرواریدهایی که قابل تشخیص از انواع طبیعی آن نبودند. هر چند تا دهه ۱۹۲۰ او نتوانست بهره‌برداری تجاری مناسبی از کار خود داشته باشد. در ۱۹۲۷ وی با توماس ادیسون ملاقات و یکی از مرواریدهای خود را به این مخترع بزرگ اهدا کرد. ادیسون از این محصول در حیرت بود زیرا تصور می‌شد که تولید چنین مرواریدی به لحاظ زیست‌شناختی ناممکن باشد.

این فناوری جدید منجر به توسعه شتابان صنعت مروارید پرورشی در ژاپن پس از ۱۹۱۶ شد. در ۱۹۳۵ تعداد ۳۵ مزرعه مروارید در ژاپن فعالیت داشتند که سالانه ۱۰ میلیون مروارید پرورشی تولید می‌کردند.

پس از جنگ جهانی دوم میکی موتو مغازه‌هایی را در شهرهای مختلف افتتاح کرد و محصول او از جمله اولین برندهای ژاپنی بود که توانست حضور و مقبولیت جهانی بیابد. میکی موتو پیوسته درگیر دعوی‌های حقوقی بود که مدعی بودند مروارید‌های او تنها «بدل‌هایی» از مرواریدهای واقعی هستند هر چند گزارش‌های علمی اصالت مرواریدهای او را تایید می‌کرد.

میکیموتو کوکیچی در ۲۱ سپتامبر ۱۹۵۴ در سن نود و شش سالگی درگذشت.