بحران نان
یکی از مهم‌ترین پیامدهای حضور متفقین در ایران و احتکاری که در نتیجه این اتفاق پیش آمد، بحران نان بود زیرا متفقین علاوه بر اینکه خـود مـصرف‌کننده اصـلی خواربار و همچنین نان بودند محـصول غلـه ایـران را نیـز بـه خـارج صـادر می‌کردند. بنابراین بحران از زمانی آغاز شد که ۷۵ هزار نیروی نظامی متفقین برای تامین مواد غذایی بر انبارهای غلات ایران دست انداختند و به خصوص اتحاد شوروی که آذربایجان را تحت کنترل خود درآورده بود.
در این شرایط از اسفند ۱۳۲۰ خورشیدی از گوشه و کنار کشور خبر می‌رسید که مردم قادر به تهیه نان نیستند تا اینکه در فروردین ۱۳۲۱ خورشیدی قیمت میوه به اندازه‌ای بالا رفت که هر عدد پرتقال ۸ تا ۱۰ ریال به فروش می‌رسید و هنوز ماه به نیمه نرسیده بود که این قیمت به۱۶ ریال افزایش یافت.در ۱۳۲۱ خورشیدی مشاهده صفوف طولانی مردم پریشان و لرزانی که برای دریافت جیره نانِ سیاهِ غیرِماکول ساعت‌ها پشت سر یکدیگر می‌ایستادند بسیار عادی بود و در همان حال در گوشه و کنار شهر نانوایی‌هایی وجود داشت که نان‌هایی با کیفیت بالا به مشتریانی که قادر بودند با بهای گران آن را بخرند عرضه می‌کردند.
ذوقی، ایرج (۱۳۶۷) ایران و قدرت‌های بزرگ در جنگ جهانی دوم، تهران، نشر پاژنگ، ۱۳۶۷.
