تاریخ‌نگار انگلیسیِ نجات‌یافته‌از اعدام
آرنولد جوان ثروت و جایگاه اجتماعی پدرش را به میراث برد و موقعیت بالایی در میان بازرگانان‌هانس به‌دست آورد، سپس عضو ارشد آنها شد. همچنین بنا به نوشته خودش، به عضویت سرپرستی شهر لندن نیز درآمد و از فعالان حوزه سیاست‌گذاری‌های شهرداری لندن شد. در «جنگ دوم بارون‌ها» در برابر توده‌های مردم و توماس فیتز توماس شهردار، جانب خاندان سلطنت را گرفت. طرف مقابل، در ۱۲۶۵ درصدد محاکمه و اعدام او در برابر توده مردم برآمد اما با رسیدن اخباری مبنی بر وقوع «نبرد اوشام» نجات یافت.
حتی پس از پیروزی شاه هنری سوم نیز آرنولد دستخوش آزار و اذیت دشمنان خود قرار می‌گرفت که می‌گفتند آرنولد مالیات خود را تمام و کمال نداده است. آرنولد به هنری سوم و سپس پسر و جانشین‌اش ادوارد یکم متوسل شد و در نتیجه توانست دیون مالیاتی خود را کاهش دهد. در 1270 او در زمره چهار فردی بود که اسناد مهم شهر به آنها سپرده می‌شد که وقایع‌نگاری‌های وی مدیون همین جایگاه است؛ وقایع نگاری او با نام «Chronica Maiorum et Vicecomitum» از 1188 آغاز شده و تا 1274 ادامه می‌یابد. از 1239 به بعد وقایع‌نگاری‌های او شامل اطلاعات ارزشمند و نادری بوده و هر چند از چشم‌انداز امور شهری نوشته شده اما برای تاریخ عمومی پادشاهی انگلیس نیز ارزشمند به‌شمار می‌رود زیرا بخش مهمی از آن به نقش شهر لندن در اغتشاشات در پی سوء اداره حکومت از جانب هنری سوم می‌پردازد. آرنولد هر چند شاهد بی‌کفایتی‌ها و کاستی‌های حکومت هنری بوداما همواره جانب اشرافیت را در برابر عامه مردم گرفته است. آرنولد در 1274 درگذشت و آخرین رویداد ثبت شده در مورد او در همان سال مربوط به فرجام خواهی موفقیت‌آمیزش از پادشاه علیه واگذاری‌های غیرقانونی زمین از سوی والتر هروی شهردار است.
