گزارش گاردین از شیوع آنفلوآنزا در انگلستان
کارمندان NHS می‌توانند تجربه‌ای به مراتب بدتر از ۱۰۰ سال پیش داشته باشند. تجربه یک بیمارستان دیگر لندن که در طول عالم‌گیری آنفلوآنزای اسپانیا مردم زیادی را قربانی کرد. این روزها، آن بیمارستان به نام سنت چارلز شناخته می‌شود، اما در سال ۱۹۱۸ به St Marylebone Infirmary معروف شد و ۷۴۴ تخت برای بیماران فقیر داشت؛ بیمارانی که بسیاری از آنها سل و سایر بیماری‌های مزمن ریه را داشتند. در اکتبر سال ۱۹۱۸، موج دوم آنفلوآنزای اسپانیایی در سراسر انگلیس پخش شد. این بیماری با علائم ذات‌الریه حاد همراه بود. طبق خاطرات سرپرست پزشکی این بیمارستان، باسیل هود، بیمارستان به معنای واقعی کلمه اصلاح شد. هود ۳۰ سال بعد در خاطرات خود یادآوری کرد: «همه آموزش‌ها و در واقع هر نوع مقدمه‌های درمان کنار رفت و پرستاران با تمام قوا تلاش می‌کردند فقط بیماران را زنده نگه دارند. سطح پایین‌ترین پرستاران نیز به اندازه پرستاران حرفه‌ای درگیر جنگ با بیماری بودند چرا که بسیاری از پرستاران خود در بستر بیماری بودند.»
در شرایط عادی، St Marylebone Infirmary می‌توانست به اندازه کافی با بیماری مقابله کند. اما در سال ۱۹۱۸ شرایط عادی نبود: تا نوامبر، هنگامی که جنگ جهانی اول به پایان رسید، حدود نیمی از پرستاران بیمارستان به خدمت سربازی فراخوانده شده بودند. بسیاری از پرستاران نیز که از آتش جنگ فرار کرده بودند قربانی آنفلوآنزا شدند.
هود در این خصوص نوشت: «هر روز مشکلات افزایش و پرستاران کاهش پیدا می‌کنند. پرستاران بی‌شماری را فراموش نمی‌کنم که جان خود را در این فاجعه از دست دادند و همان‌طور که می‌نویسم می‌توانم بعضی از آنها را هم اکنون ببینم که به معنای واقعی کلمه برای نجات دوستان خود در حال جنگیدن هستند و سپس خود نیز بیمار می‌شوند و می‌میرند.»
تلاش‌های هود باعث شد پرستاران ماسک بزنند و به آنها توصیه کرد در نزدیکی افرادی که سرفه‌های بیش از حد دارند، چهره خود را بپوشانند. اما وقتی نوبت به مراقبت از یک پرستار دیگر می‌رسید، بسیاری از ترس ناراحتی همکار خود، از زدن ماسک خودداری می‌کردند. در مورد یک پرستار، هود خاطرنشان کرد: «هیچ کاری که من بتوانم انجام دهم یا بگویم تا او دست از جانفشانی بردارد وجود نداشت. او با وجود همه خطرات بدون محافظت از خود کار می‌کرد و در نهایت نیز جان خود را از دست داد. این پرستار مبتلا به عفونت ریه شد و خیلی زود درگذشت.»
در ماه دسامبر، هود خسته شد و به مرخصی رفت. هنگامی که در ماه فوریه بازگشت، این بیماری عالم‌گیر همچنان شایع بود و دو پرستار دیگر نیز جان باختند و تلفات را به ۹ نفر رساندند. هود نوشت: «به یاد می‌آورم یکی از پرستاران فقیر، با ذات‌الریه شدید و آنفلوآنزای حاد، آن قدر مضطرب شد که نتوانست در رختخواب بماند و اصرار داشت که در رختخواب خود در مقابل دیوار بایستد و این کار را تا زمانی انجام داد که از ضعف و خونریزی جان باخت.»
با بازخوانی یادداشت‌های هود در دوران بازنشستگی، هود این بیماری عالم‌گیر را «بدترین و آزاردهنده‌ترین بخش زندگی حرفه‌ای خود» خواند. در کل، بیمارستان ۸۵۰ بیمار مبتلا به آنفلوآنزا را پذیرفته بود. در دور‌های قبل از واکسن و آنتی بیوتیک‌ها، تقریبا نیمی از آنها دچار ذات‌الریه شده بودند، بسیاری به دلیل عفونت‌های باکتریایی ثانویه درگذشتند. با پایان یافتن عالم‌گیری، در آوریل ۱۹۱۹، تعداد250هزار انگلیسی نابود شدند.
البته کرونا یک بیماری بسیار متفاوت از آنفلوآنزا است. برخلاف آنفلوآنزای اسپانیا که بیشترین خطر را برای بزرگسالان ایجاد می‌کرد کووید-19 در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی نیز دیده می‌شود و برای افراد بالای ۷۰ سال و کسانی که دارای شرایط پزشکی مزمن هستند، کشنده‌تر است.
نکته دیگر این است که در سال ۱۹۱۸ تقریبا همه در معرض نوعی آنفلوآنزا قرار داشتند، بنابراین بسیاری از افراد دارای میزانی از ایمنی بودند. آنفلوآنزای اسپانیا فقط یک‌سوم از جمعیت جهان را آلوده کرده است. در مقابل، هیچ کس از ویروس کرونا جدید مصون نیست، چون ویروسی جدید است و به همین دلیل تخمین زده می‌شود که 80درصد از جمعیت انگلیس تا زمان پایان بیماری عالم‌گیر کرونا آلوده شوند.
اندکی پس از تأسیس NHS در سال ۱۹۴۸، هود مطمئن بود که با وجود ورود واکسن‌ها و دارو‌های جدیدی مانند پنی‌سیلین، سیستم بیمارستان برای مقابله با ویروسی به خطرناکی آنفلوآنزای اسپانیایی آماده است. هود در خاطراتش نوشت: «ناتوانی ما اکنون تقریبا به پایان رسیده است.»به نظر می‌رسد حداقل شرایط برای کادر درمانی بهتر شده است. اگرچه کرونا نیز از کادر درمان قربانی می‌گیرد. اما تعداد این قربانی‌ها به مراتب کمتر از سال ۱۹۱۸ است. پزشکان و پرستاران شاغل در بیمارستان‌های بزرگ دارای تجهیزات حفاظت شخصی مدرن هستند، از جمله برای استفاده در هنگام لوله‌گذاری بیماران یا انجام برونکوسکوپی، ماسک‌های تنفسی FFP3 با بالاترین سطح محافظت را نیز در دسترس دارند. با این حال هنوز هم خط مقدم درمان کرونا بیش از سایرین در خطر ابتلا قرار دارند.
منبع: گاردین
