مصادره کامیون، اتوبوس و حتی حیوانات بارکش توسط قوای بیگانه، به کاهش شدید وسایل ارتباطی و امکانات مربوط به حمل‌ونقل عمومی در کشور انجامید. یکی از پیامدهای این امر، عدم ارسال کالاهای ضروری به مناطق و ایالات دچار بحران ارزاق است. کمبود ارزاق در اکثر شهرها و روستاهای کشور به مشکل جدی دولت مبدل شده بود. مدیریت بحران ارزاق نیاز به سیستم حمل‌ونقل کارآمدی داشت تا در مواقع قحطی بلافاصله کالا و اجناس به مناطق موردنظر ارسال شود. اما سیاست متفقین در به‌کارگیری تمام امکانات حمل‌ونقل کشور در جهت ارسال آذوقه و مهمات به جبهه‌های جنگ شوروی نیاز شدید به وسایل نقلیه را ایجاب می‌کرد که بخشی از آنها با مصادره اجباری وسایل نقلیه شخصی و دولتی تامین می‌شد.

 

- از مقاله «وضعیت امنیت عمومی در سال‌های اشغال نظامی ایران از سوی متفقین (شهریور ۱۳۲۰ – شهریور ۱۳۲۴)» نوشته سیدمحمدحسین محمدی و زهرا اسکندری‌فرد.