در نهایت شاه مجبور به پذیرش شد و چون ایران محیط دست‌نخورده‌ای برای فعالیت اقتصادی و کار انداختن سرمایه‌های بزرگ بود و اقدام به هر نوع فعالیت اقتصادی و بازرگانی در ایران برای خارجیان آزاد بود و هیچ‌گونه قید و شرطی در این کار نبود و اولیای بانک مذکور اطمینان یافتند که زیانی نخواهند دید، از این‌رو بانک جدید شرقی بدون تحصیل امتیازات خاص کار خود را در ایران آغاز و در اندک مدت شعب و نمایندگی‌هایی در مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و بوشهر بازکرد و با تمام تجار بنای تجارت گذارد.این بانک برای وجوه سپرده بدون قید مدت و با حساب جاری صدی دو و نیم سود قرار داده بود و برای سپرده‌های ثابت شش ماهه صدی چهار و برای سپرده‌های ثابت یک‌ساله صدی شش و نرخ بهره را تا صدی دوازده پایین آوردو گویا قرضی با ربح صدی شش تا صدی هشت هم به شاه داد. این بانک پول کاغذی را در ایران رواج داد. این پول کاغذی اسکناس نبود بلکه قبض‌هایی بود به‌صورت حواله خزانه‌داری که ارزش آن پنج قران به بالا بود و در همه شعب بانک به رویت قابل پرداخت و در وجه حامل بود. بانک این قبض‌ها را در دسترس مردم گذاشت و این قبض‌ها در تهران بسیار رواج یافت زیرا در معاملات کوچک قابل استفاده بود و برای خریدهای روزانه افراد به‌کار می‌رفت. بعد از به‌راه افتادن بانک شاهنشاهی توسط انگلیس به خودی خود این بانک ملغی و بانک شاهی جایگزین آن و شعبات آن شد.

منبع: سمیه توحیدلو، حیات اقتصادی ایرانیان در دوره مشروطه، هرمس،۱۳۹۴.

اخبار مرتبط