مردم یک دهه گذشته، یعنی در سال‌های پایانی دهه ۱۳۴۰ طعم یک رکود سخت را چشیده بودند. علی امینی، نخست‌وزیر وقت، از سفت کردن کمربندها می‌گفت. سازمان تدارک کشوری تشکیل شده بود تا کالای مورد نیاز کارمندان دولت را تامین کند. گفته می‌شد که دولت در برخی سازمان‌ها به‌جای حقوق، کالا تحویل مردم می‌دهد. حتی گفته می‌شد که برخی کارمندان حقوق خود را به شکل آجرهای ساختمانی دریافت کرده‌اند. اما تورم دهه ۵۰ شباهتی با رکود دهه ۴۰ نداشت. در تورم‌های بعدی مردم تجربه بیشتری داشتند و می‌دانستند چطور مشکلات خود را حل کنند. به علاوه، و مهم‌تر از آن نگران نمی‌شدند و راه‌هایی برای جلوگیری از پیامدهای افزایش سطح عمومی قیمت‌ها ابداع می‌کردند. مسلما این تجربه به کمک عده‌ای خواهد آمد اما عده زیادی نیز که این تجربه را لمس نکرده‌اند و راه‌هایی برای تخفیف بحران ندارند با صدمات زیادی مواجه خواهند شد.

منبع: بخشی از مقاله «تجربه تاریخی تورم»، مجله تجارت‌فردا، شهریور ۱۳۹۷