بنا به نوشته دالمانی، طرز تعلیم وتربیت اروپایی در زمان مظفرالدین‌شاه در ایران معمول شد و به‌جای مکتب‌خانه‌ها، مدارس منظمی دایر شد و روزبه‌روز هم توسعه پیدا کرد. کرمانی تعداد مدارس دوره مظفرالدین‌شاه را که به شیوه جدید ساخته شده و به شیوه جدید آموزش می‌دادند، ۴۹ باب اعلام می‌کند. این مدارس به تقلید از نوع خارجی آنها که طی حضور خارجیان در ایران ساخته شده بودند، تاسیس شدند. در همین عصر همین مدارس ملی نوین یا به عبارتی «دارالفنون‌های کوچک» ریشه در خاک کرده و آرام آرام به میوه‌دهی نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شدند. تاسیس چنین مدارسی در تغییر رفتار و فرهنگ و حرکت به سوی تحول جامعه عصر قاجار تاثیرگذار بوده است.

منبع: ولی‌الله قهرمانی‌اصل و دیگران، «نقش عوامل اجتماعی فرهنگی در گسترش طب نوین در ایران عصر قاجار»، پژوهش‌نامه تاریخ اجتماعی و اقتصاد، ۱۳۹۶.