با اقداماتی که بلدیه در کنترل بازار انجام داد، حجم شکایات مردمی در این حوزه کاهش یافت. فعالیت اصناف مختلفی که در بازار فعالیت می‌کردند تا حدی چارچوب قانونی پیدا کرد. بازاریان نیاز به صدور مجوز از سوی بلدیه داشتند و از این طریق بلدیه به آنها نظارت داشت. کم‌فروشی و گران‌فروشی و احتکار بازاریان از سوی بلدیه با جریمه و مجازات مواجه می‌شد، کالاهای اساسی و ضروری مردم از قبیل نان و گوشت تحت کنترل نسبی بلدیه درآمد و این نهاد کمک بزرگی به حکومت مرکزی در تنظیم بازار کرد. بلدیه با استفاده از مفتشان و ماموران خود بر حسن اجرای قوانین و اعلان‌های صادر شده نظارت می‌کرد. با وجود مخالفت‌های بخش سنتی بازار و متخلفان اقتصادی با این تغییرات، عمده مردم از این تغییرات استقبال کردند و حتی برخی از اصناف از بلدیه برای ورود به امور داخلی صنفشان دعوت می‌کردند.

منبع: مرتضی ابراهیمی، سهیلا ترابی‌فارسانی، «نقش بلدیه در کنترل بازار در دوره پهلوی اول»، پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام، ۱۳۹۵.