صنعت ریسندگی و بافندگی

قسمت عمده مواد لازم برای صنعت ریسندگی و بافندگی مانند پشم و کرک در ری وجود داشت و تولید پشم در نواحی‌ بود که گوسفند زیاد پرورش داده می‌شد؛ همچنین می‌توان ری را یکی از مراکزی در نظر گرفت که از مناطق مختلفی چون طبرستان به آنجا ابریشم خام صادر می‌شد و این امر باعث تولید و تهیه منسوجات و پارچه‌های متنوعی شده بود. با توجه به نکات بیان شده باید گفت، هنرمندان و صنعتگران این ناحیه، با استفاده از ابریشم‌های وارداتی طبرستان و چین در بافت پارچه‌های نفیس، استادی و مهارت نشان می‌دادند و به تهیه انواع پارچه‌های لطیف پنبه‌ای و پشمی همچون کرباس‌های عالی، حریرهای نیکو، طَیلَسان‌های پشمی، بُردهای مشابه با بُردهای یمانی، جامه نرم مُنَیره، جامه‌هایی معروف به عَدَنیات یا بُرد رازی می‌پرداختند. اما از صنایع دیگر ری می‌توان به مقراض (قیچی)، خدنگ، شانه‌های بلند، انواع سینی‌های رنگ روغنی، ابزارهای چوبی همچون نمکدان، قاشق و ملاقه اشاره کرد.

منبع: علی غلامی فیروزجانی، «اهمیت اقتصادی ری در قرن چهارم و پنجم هجری»، تاریخ‌پژوهی، ۱۳۹۴.