تجارت سنتی در دوره قاجار محدود به داخل کشور بود و ویژگی عمده تجار سنتی عبارت بود از: داشتن لباس‌های سنتی شامل قبا و عبا؛ حجره‌های قدیمی داخل بازار در سراها، تیمچه‌ها و خان‌ها؛ تعداد اندک تجارت‌های بزرگ؛ حجم اندک مبادلات؛ تجارت فامیلی و خانوادگی؛ چشم‌انداز محدود و بسته؛ داشتن القاب سنتی مثل معین‌التجار و ادیب‌التجار؛ بیشتر فعالیت در تجارت داخلی (داخل شهر و منطقه)، محدود بودن سرمایه‌ها، حوزه فعالیت در سطح محلی و نهایتا منطقه‌ای یعنی شهرهای مجاور که انسجام و پیوندی باهم نداشتند؛ عدم تشکل منسجم و متمرکز سراسری و فعالیت‌های انفرادی تجار؛ مشارکت در توزیع کالاهای وارداتی؛ وابستگی به یکی از روحانیون صاحب نفوذ؛ عدم تجارت تخصصی که به تناسب محل کالا گزینش می‌شد؛ محافظه‌کاری و میانه‌روی در حوزه سیاسی؛ مذهبی و معتقدبودن؛ متمرکز درکسب منافع فردی؛ طبقه‌ای در خود؛ مبادلات اعتباری و اخلاقی.

بخشی از سخنرانی دکتر سهیلا ترابی‌فرسانی در دانشگاه مشهد، ۱۳۹۶.