روزی برای خلیج‌فارس
ابوعلی احمدبن عمر معروف به ابن رسته در کتاب الاعلاق‌النفیسه که در سال ۲۹۰ هجری به رشته تالیف درآورده، نوشته است: «اما از دریای هند خلیجی بیرون می‌آید به سمت سرزمین فارس که آن را «خلیج‌فارس» می‌نامند»؛ محمد عبدالکریم صبحی نیز در کتاب «علم الخرائط» در نقشه‌هایی که با ترجمه عربی نقل کرده است، دریای جنوب ایران را «الخلیج‌الفارسی» و «بحر فارس» نامیده است. اوایل دهه ۱۹۶۰ درباره نام خلیج‌فارس هیچ‌گونه بحث و جدلی در میان نبوده است و در تمام منابع اروپایی و آسیایی و آمریکایی، دانشنامه‌ها و نقشه‌های جغرافیایی این کشورها از خلیج‌فارس درتمام زبان‌ها به همین نام یاد شده است. اصطلاح مجعول «خلیج ع رب ی» برای نخستین بار در دوره تحت قیمومیت شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس از سوی کارگزاران انگلیس و به‌طور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج‌فارس به نام رودریک اوون به کاررفت.
وی در کتابی به نام حباب‌های طلایی در خلیج ع رب ی در سال ۱۹۵۸ نوشت که «من در تمام کتب و نقشه‌های جغرافیایی نامی غیر از خلیج‌فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج‌فارس(بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستند پس باید این خلیج را ع رب ی بنامیم.» همچنین در سال‌های اخیر کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس و در صدر آنها کشور عربستان به همراه متحدان غربی شان سعی و تلاش فراوانی در تحریف نام خلیج‌فارس داشته‌اند تا از این تغییر نام اعتباری برای خود بیافرینند و این آبراه استراتژیک جهان را به نام خود درآورند؛ البته اعراب حاشیه خلیج‌فارس در پیمودن این مسیر تنها نبودند و برای مثال یک مورد دیگر تحریف نام خلیج‌فارس در سال ۱۳۸۳ از سوی اطلس مشهور جهانی به نام نشنال جئوگرافی صورت گرفت.
ارسال نظر