ماجراهای اشغال سفارت
بعد از تایید اشغال، لازم شد که تشکیلاتی برای اداره کار‌ها ایجاد شود؛ پس بخش‌هایی با نام شورای هماهنگی، اسناد، عملیات، تدارکات و تبلیغات یا همان روابط‌عمومی تشکیل شد. به جز افرادی که محتوای اعلامیه‌ها و مصاحبه‌ها و موضع‌گیری‌ها را تولید می‌کردند یعنی شورای هماهنگی، گروهی از خواهران و برادران در روابط عمومی و تبلیغات و گروه دیگری در بخش اسناد، ترجمه و اولویت‌بندی اسناد و بازسازی اسناد رشته‌شده مشغول شدند و گروه سومی هم در بخش تدارکات، امر تهیه خوراک و نیازهای جاری دانشجویان را به عهده گرفتند و در نهایت همه اعضای این بخش‌ها موظف به کار پاسداری و نگهبانی از گروگان‌ها و محوطه تحت‌نظر بخش عملیات بودند.
به‌طور خاص باید گفت که بازسازی اسناد رشته شده بیشتر در حوصله خواهران بود؛ کاری که اهمیت تاریخی پیدا کرد و دنیا را به حیرت واداشت، اما در واقع تفکیک مسوولیت براساس جنسیت وجود نداشت. شاید مهم‌ترین بخش اجرایی تسخیر لانه همین بخش عملیات، یعنی نگهبانی از محوطه بزرگ سفارت و حفاظت از گروگان‌ها بود. برای «نگهبانی» که در واقع جنبه نظامی یا شبه‌نظامی و اصل قضیه بود، هیچ تفاوتی بین خانم‌ها و آقایان وجود نداشت. اکثریت قاطع دانشجویان خط امام آموزش نظامی ندیده بودند. خاطرم هست که شهید عباس ورامینی و آقای علی زحمتکش مسوول بخش عملیات و پاس‌بخش بودند و اسلحه‌خانه هم در اختیار آنها بود. این دو عقیده داشتند که همه دانشجویانی که در لانه هستند، باید پاس بدهند و هیچ‌کس مزیتی نسبت به دیگری ندارد.
ارسال نظر