۱-احترام به مالکیت فردی و تامین حقوق مالی افراد

۲- حفظ املاک و مستغلات

۳- برای جلوگیری از سوءاستفاده عمال دیوانی و پرداخت دیون تجار، این قروض به تدریج از مواجب آنها کاسته شود.

۴- در اختیار گرفتن بازار پولی کشور

۵- حفظ و حمایت دولت از منافع تجار داخلی

۶- رواج امتعه ایرانی و ممانعت از ورود کالاهای خارجی

۷- سپردن امور تجار و حل‌وفصل دعاوی آنها از سوی خودشان

موارد مذکور به روشنی خواست‌ها و مشکلات آنها را روشن می‌سازد. آنها در کاهش سوءاستفاده دیوانیان، احترام به مالکیت، برقراری نظم و قانون برای ایجاد امنیت سرمایه و از سوی دیگر حمایت دولت از آنها در مقابل هجوم سرمایه‌های بیگانه می‌کوشیدند. روشنفکران نیز که با حساسیت‌های دیگر به چنین مشکلاتی پی برده بودند دست به فعالیت زدند. آنها با مقایسه ساختارهای جامعه ایران و اروپا و علل واماندگی جامعه خود به تجزیه و تحلیل این موارد پرداختند. این روشنگری‌ها در بعد ضرورت تحولات اقتصادی و پیوند آن با مسائل اجتماعی و سیاسی از طریق روزنامه‌ها به تجار بزرگ منتقل می‌شد. آنان بر این باور بودند که با سمت و سو دادن به سرمایه‌گذاری‌ها می‌توان موجب توسعه کشور و «تاسیس مدنیت و صنعت و علم و حکمت» شد.

منبع: دکتر سهیلا ترابی فارسانی، نخستین تکاپوهای تجار سرمایه‌دار در عصر مشروطه، پژوهش‌نامه تاریخ.