عمق مطالبات شرکت‌های پخش یک‌سال و نیمه شد
لازم است که ما بتوانیم ذخیره مناسب حدود ۴ تا ۵ ماهه از برخی داروهای ضروری در کشور داشته باشیم تا اگر به هر دلیلی امکان تهیه آنها وجود نداشت، مردم و مصرف‌کنندگان دچار مشکلات و تبعات کمبود دارو نشوند. در صنعت پخش با توجه به وجود برخی از محدودیت‌ها باید در مورد این موضوع فعالیت‌‌های کارشناسانه صورت گیرد که اولا اگر بخواهیم ۴ یا ۵ ماه ذخیره داشته باشیم، انبارهای کدام شرکت‌های پخش در این صنعت می‌توانند پاسخگوی الزامات این نیاز باشند و هریک از شرکت‌ها به چه میزان توانایی ذخیره دارویی دارند. مساله مهم‌تر در این حوزه موضوع نقدینگی موجود در صنایع داروسازی و صنعت پخش است. اگر بنا بر وجود چنین ذخیره‌‌ای در کشور باشد، ضرورت وجود نقدینگی به میزان مناسب ضروری است. زیرا شرکت‌های پخش باید نقدینگی کافی برای خریداری این اقلام از شرکت‌های تولیدکننده داشته باشند.
راه‌‌حل دیگر در این زمینه این است که تامین نقدینگی به ابتدای زنجیره تامین یعنی در بخش تامین مواد اولیه و تولید دارو منتقل شود تا تولیدکننده بتواند مواد اولیه و داروهای موردنیاز خود را تهیه کرده، در انبارهای خود دپو کند و اقلام موردنیاز را به صورت امانی در اختیار شرکت‌های پخش بگذارد. مشکل بازپرداخت مطالبات شرکت‌های پخش از دانشگاه‌‌های علوم پزشکی، بیمارستان‌‌های دولتی و در کل بخش دولتی، نقدینگی این شرکت‌ها را کاهش داده است. اگر وجه حاصل از فروش این داروها زودتر به شرکت‌های پخش بازگردد، می‌تواند نیاز به نقدینگی را تا حد زیادی برطرف کرده و به فرآیند ذخیره استراتژیک دارو کمک قابل‌توجهی کند. امروز عمق مطالبات شرکت‌های دارویی در مواردی به بیش از یک سال و نیم رسیده است و قطعا با چنین وضعیتی نمی‌توان انتظار داشت قابلیت ذخیره و انبارش داروهای موردنیاز برای مدت طولانی به شکل مطلوب وجود داشته باشد.
به نظر می‌رسد موضوع ذخیره استراتژیک دارو در نهایت در دو بخش قابل طرح باشد که یکی تامین نقدینگی و ارز موردنیاز در بخش تولید و دیگری ارزیابی توانایی انبارش و نیز پرداخت مطالبات در صنعت پخش است. در حال حاضر نقدینگی در کل زنجیره تامین دارو مطرح و در همه بخش‌‌ها تاثیرگذار است و به مشکل بزرگ همه فعالان این عرصه تبدیل شده است.
