براساس ماده یک این لایحه به‌‌منظور حل اختلاف و صلح و سازش بین اشخاص حقیقی و حقوقی خصوصی، شوراهای حل اختلاف که در این قانون به اختصار «شورا» نامیده می‌شوند، زیرنظر قوه‌‌قضائیه و با شرایط مقرر در این قانون تشکیل می‌شوند.

براساس ماده ۲ لایحه مذکور برنامه‌ریزی و راهبری شوراها توسط مرکز حل اختلاف که در این قانون به اختصار«مرکز» نامیده می‌شود، انجام می‌گیرد.

همچنین در تبصره این ماده نیز آمده است؛ مرکز زیر نظر رئیس قوه‌قضائیه اداره می‌شود و رئیس مرکز با حکم رئیس قوه‌‌قضائیه منصوب می‌شود.

در ماده ۳ نیز آمده است تعیین محدوده فعالیت جغرافیایی شوراها در هر حوزه قضایی بر عهده رئیس همان حوزه قضایی است.

همچنین در تبصره یک ماده ۳ آمده است: شعب شوراها در شهرها و در صورت لزوم در روستاها و دهستان‌ها به تشخیص رئیس قوه‌قضائیه به تعداد لازم تشکیل می‌شود. رئیس قوه‌قضائیه می‌‌تواند این امر را به رئیس مرکز تفویض کند.

همچنین براساس تبصره ۲ ماده ۳ برای رسیدگی به امور فنی و صنفی در دعاوی و شکایات فی‌مابین اصناف و همچنین برای دعاوی و شکایات فی‌مابین اقلیت‌های دینی موضوع اصل سیزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ‌ایران به ترتیب مقرر در این قانون، شوراهای حل اختلاف تخصصی قابل تشکیل است.