نظام بانکداری

مدیریت ریسک یکی از ارکان اصلی در نظام بانکداری است. با پیشرفت فناوری و استفاده بیشتر از داده‌‌‌ها، روش‌های سنتی تحلیل ریسک جای خود را به روش‌های پیچیده‌‌‌تر داده‌‌‌محور داده‌‌‌اند. در این میان، استفاده از روش‌های یادگیری ماشین (machine learning) به‌‌‌عنوان ابزاری قدرتمند برای پیش‌بینی و کاهش ریسک‌‌‌های مختلف بانکی به‌‌‌طور فزاینده‌‌‌ای مورد توجه قرار گرفته است. در این یادداشت، به بررسی کاربردهای این روش‌ها در مدیریت ریسک بانکی و مزایا و چالش‌‌‌های آن پرداخته خواهد شد.

در ایران نرخ بهره واقعی (Real interest rate) غالبا منفی و رانتی بوده است. آلوده‌ترین دستگاه به نرخ بهره منفی، دولت است؛ ولی ای کاش فقط دولت به این مرض آلوده شده بود. فعالان اقتصادی و بسیاری از شهروندان به ناچار به این آلودگی آغشته شده‌اند. فرمولی که اقتصاددانان برای محاسبه نرخ بهره واقعی در نظر دارند تفاضل نرخ بهره اسمی و نرخ تورم است. در ۵۰سال گذشته اکثرا نرخ بهره‌ اسمی بسیار پایین‌تر از نرخ تورم بوده و عده‌ای به‌طور مداوم از منفی بودن نرخ بهره واقعی و در نتیجه وام‌های ارزان، بهره‌مند شده و…

ناترازی ترازنامه بانک‌ها جزئی از ذات عملیات بانکداری نوین به‌حساب می‌آید و با شروع عملیات تسهیلات‌‌‌‌‌‌‌دهی توسط بانک به جهت غیر‌همگن‌بودن اقلام ترازنامه بانک‌ها در سمت راست و چپ شروع می‌شود، اهمیت این موضوع بدان جهت است که ناترازی مذکور به‌عنوان متهم اصلی افزایش تورم و انتقال آن به تعادل‌‌‌‌‌‌‌های بالاتر و ماندگاری اقتصاد ایران در دام رشدهای پایین شناخته می‌شود. پرواضح است که لازمه برون‌‌‌‌‌‌‌رفت از این شرایط اتخاذ راهکارهای قاعده‌‌‌‌‌‌‌مند در راستای حل ‌‌‌‌‌‌‌و فصل ناترازی سیستم بانکی متمرکز…

نسبت کفایت سرمایه یکی از معیارهای اساسی در نظام بانکداری بین‌المللی است که بر اساس استانداردهای تعیین‌‌شده توسط کمیته بال (Basel Committee) برای تضمین پایداری و ثبات مالی بانک‌ها طراحی شده است. این نسبت، که از تقسیم سرمایه نظارتی بانک بر دارایی‌‌های موزون به ریسک به دست می‌‌آید، به عنوان شاخصی برای ارزیابی توانایی بانک‌ها در مواجهه با ریسک‌‌های مالی مختلف، مانند ریسک اعتباری، ریسک بازار و ریسک عملیاتی، عمل می‌کند. اهمیت این نسبت در مدیریت بحران‌های مالی و جلوگیری از ورشکستگی بانک‌ها غیرقابل…