به واسطه اعطای جایزه نوبل اقتصاد سال ۲۰۲۴ به جیمز رابینسون، دارون عجماوغلو و سیمون جانسون، بحث از توسعه اقتصادی در ماه گذشته اوج گرفت. مطالب بسیاری در تحلیل آثار این سه اقتصاددانان و عالم علوم سیاسی نوشته شد و جنبههای بسیار مهمی از نظریات این افراد به سمع و نظر خوانندگان رسید. با این حال از یک بعد بسیار مهم کارهای این سه نوبلیست همچنان ناشناخته است و آن رویکردی است که در روششناسی و به طور خاص در شاخه اقتصادسنجی از سوی این افراد اعمال شد.
حدود یک ماه پیش سیمون جانسون بهدلیل تحقیقات مختلفی که در بررسی نقش نهادها و سیاستهای دولتی در کاهش یا افزایش بحرانهای مالی انجام داده بود برنده جایزه نوبل سال ۲۰۲۴ در اقتصاد شد. وی بهطور مشخص در تحلیلهایش به ضعف نهادهای نظارتی و سیاستهای نامناسب روی بانکها اشاره دارد و تشریح میکند که چگونه تزلزل در نظارت بر عملکرد بانکها میتواند سیستم مالی را به بیثباتی و بحران بکشاند و بهطور مداوم بر اهمیت سیاستهای نظارتی قوی و شفاف بر بانکها، برای پیشگیری از بحرانهای مالی تاکید…