سازمان ها

تاب‌‌‌آوری به یک کلمه کلیدی و پراستفاده در کسب و کار تبدیل شده است. در واکنش‌‌‌های کسب و کارها به ناملایمات و رخدادهای نامطلوب، اغلب تمایز میان تاب‌‌‌آوری (Resilience) و مفاهیم مرتبط، مانند استحکام (Robustness) و ضدشکنندگی (Antifragility) نادیده گرفته می‌شود.

توجه به پایداری در عصر دیجیتال یک فرصت طلایی برای شرکت‌ها و سازمان‌هایی است که به بقای بلند‌مدت خودشان و سیاره زمین فکر می‌کنند. نسل چهارم صنعت در حال گذار به سمت نسل پنجم است. و در این تغییر جدید محیط‌زیست و جامعه انسانی اهمیت ویژه‏‏‌ای خواهد داشت. شاید هم آخرین فرصت برای حفظ سیاره زمین باشد. اما تدوین گزارش پایداری جامع و دقیق به شرکت‌هایی که به آینده‏‏‌ دورتر فکر می‌کنند، چه کمکی می‌کند؟

تاب‏‏‌آوری به توانایی یک سازمان برای انطباق، واکنش و احیا پس از بحران‌ها و تغییرات محیطی گفته می‌شود. در عصر کنونی کسب و کار که شرایطی مانند تلاطم، ابهام، پیچیدگی و تردید عادی شده‏‏‌، تاب‏‏‌آوری سازمانی حیاتی‏‏‌تر از هر زمانی شده است. برای تاب‏‏‌آور شدن، سازمان‌ها باید ویژگی‏‏‌های بارزی به دست آورند که شاید برای فعالیت در سال‌های گذشته چندان اهمیت نداشتند ولی امروزه تبدیل به یک اجبار محیطی شده است.

مولفه‌‌‌‌های کلان محیطی مانند روندهای اقتصادی، سلامت عمومی، جنگ، پیشرفت‌‌‌‌های فناوری و تغییرات محیط‌‌‌‌زیست اغلب شوک‌‌‌‌های غیرمنتظره‌‌‌‌ای برای سازمان‌‌‌‌ها ایجاد می‌‌‌‌کنند. به همین دلیل، تاب‌‌‌‌آوری و توان عبور از این شوک‌‌‌‌ها، تعیین‌‌‌‌کننده توان بقا و رشد آنهاست.