نگاهی متفاوت به یک نسل حاشیهساز؛
چرا نسل زد عاشق سریالهای قدیمی شده است؟
گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد-نیلوفر ادیب نیا؛ براساس گزارشی از لسانجلستایمز، کمپبل خوشحال بود که دخترها یکی از برنامههای آرشیوی دیزنی را انتخاب کردهاند، اما با توجه به تقاضای بالای تبلیغاتی برای سریالهای قدیمی شرکت، چندان هم از این ماجرا شگفتزده نشد.
بر اساس یک پژوهش تازه، ۶۰ درصد تماشای تلویزیونی مربوط به برنامههای قدیمی است. میان نوجوانان و جوانان، ۴۰ درصد میگویند سریالهای گذشته را تماشا میکنند، چون برایشان آرامشبخش و یادآور گذشته است. تحقیقات داخلی دیزنی نیز نشان میدهد یکچهارم برنامههای محبوب کودکان، پیش از سال ۲۰۱۰ ساخته شدهاند.
در حالی که سریالهای جدید معمولا مورد توجه منتقدان قرار میگیرند، نوجوانان و جوانان امروزی بیشتر به سراغ سریالهایی میروند که پیش از دوره پخش اینترنتی روی شبکههای تلویزیونی محبوب شده بودند. آنها حتی فیلمها و برنامههای مناسبتی را روی تلویزیون معمولی هم با اشتیاق دنبال میکنند.
کمپبل میگوید: «بهویژه در روزهای تعطیل، مردم در جستوجوی حس آرامش و راحتی هستند.» با جابهجایی آرامآرام بودجههای تبلیغاتی از شبکههای تلویزیونی به پلتفرمهای اینترنتی، دیزنی توانسته است از موج علاقه دوباره به برنامههای قدیمی استفاده کند؛ چون آرشیو گستردهای از سریالها در اختیار دارد. نوجوانان امروز با اشتیاق سراغ سریالهایی مانند «چطور با مادرت آشنا شدم»، «خانواده امروزی» و «دختران زرین» میروند.
به گفته کمپبل، سریالهای «اسکرابز» و «دنیای مالکم» آنقدر در سرویسهای پخش اینترنتی موفق بودهاند که شرکت ساخت نسخه جدید آنها را آغاز کرده است و تبلیغدهندگان هم مشتاق حضور در این پروژهها هستند. دیزنی حتی با برخی شرکتها همکاری کرده است تا آگهیهایی با حالوهوای قدیم بسازد و آنها را در کنار فیلمهای کلاسیک پخش کند.
کاویتا وازیرانی، معاون ارشد بخش پژوهش و تحلیل شبکههای دیزنی، میگوید: «جوانها جذب سادگی و طنز برنامههای قدیمی میشوند. این سریالها حالشان را خوب میکند و چیزی است که میتوانند همراه خانواده یا دوستان ببینند.»
براساس این گزارش، سریالهای قدیمی سالهاست میان جوانان طرفدار دارند. نسلهای گذشته بعد از مدرسه به تماشای بازپخشهایی مثل «گروه برِیدی» و «من لوسی را دوست دارم» مینشستند؛ دورانی که گزینههای تلویزیونی بسیار کم بود. اما امروز بیننده با انبوهی از گزینهها روبهروست.
یکی از مدیران رسانهای، که نمیخواست نامش منتشر شود میگوید پژوهشها نشان میدهد نوجوانان و جوانان دوباره به سمت مجموعههای طنز و داستانی ساده اوایل دهه 2000گرایش پیدا کردهاند، چون احساس میکنند این برنامهها برای سن و سال آنها ساخته شده است.
در همان دوره، شبکه «دبلیو بی»که بعدها با شبکهای دیگر ادغام شد سریالهای محبوب نوجوانان مانند «دختران گیلمور» و «داوسون کریک» را تولید میکرد و کانال دیزنی نیز در اوج محبوبیت بود. سریال «فرندز» نیز در آن سالها پربینندهترین برنامه تلویزیونی بود و همچنان در پخش آنلاین محبوب مانده است.
نتایج پژوهش «نوجوانان و تصویرها» در دانشگاه کالیفرنیا نیز این موضوع را تأیید میکند. بر اساس آن، حدود یکسوم نوجوانان و جوانان ۱۰ تا ۲۴ ساله گفتهاند که برنامههایی میخواهند که با زندگی روزمره آنها قابل مقایسه باشد. سال پیش از آن، داستانهای خیالی در صدر علاقهها بودند، اما اکنون به رتبه دوم رسیدهاند.
یکی از دلیلهای اصلی گرایش جوانان به سریالهای قدیمی، تعداد زیاد قسمتهای آنهاست. در همان پژوهش مشخص شد محبوبترین سریال این گروه سنی، «چیزهای ناآشنا» است که تنها ۴۲ قسمت دارد. اما وقتی یک نوجوان به سراغ سریالی قدیمی میرود که سالها ادامه داشته است و هر فصل بیش از ۲۰ قسمت داشته، میتواند صدها ساعت آن را تماشا کند.
نی مانتسه ادی، مدیر بازاریابی یکی از سرویسهای پخش اینترنتی، میگوید: «این سریالها فصلها و قسمتهای زیادی دارند و بیننده میتواند تقریبا به هر ترتیبی که دلش خواست آنها را ببیند.»
او ادامه میدهد: «این کار خستگیِ انتخاب را کم میکند. بیننده دقیقا میداند با دیدن این سریالها چه احساسی پیدا میکند.» مدیران رسانهای معتقدند تماشای طولانی سریالهای قدیمی برای جوانان نوعی رهایی از نگرانیهایی است که هنگام گشتزدن در شبکههای اجتماعی تجربه میکنند؛ نگرانیهایی که در دوران کرونا بیشتر هم شد. اما همین شبکههای اجتماعی به ابزاری برای شناخت برنامههای قدیمی تبدیل شدهاند.
طرفداران این سریالها ویدئوهایی از واکنش خود به قسمتهای قدیمی منتشر میکنند و گروههای طرفداری و برنامههای دیدن دوباره باعث میشود افراد بیشتری جذب این مجموعهها شوند. وازیرانی میگوید: «شبکههای اجتماعی مثل یک سکوی گفتوگوی مدرن عمل کردهاند و باعث شدهاند سریالهای قدیمی به نسل جدید معرفی شوند؛ چه از راه شوخیها و تصویرهای اینترنتی، چه از راه پخش تکههای کوتاه از برنامهها.»/
