داستان عجیب یک استوری؛
رقابت پولسوزی!
مهدی واعظی، مجری پیشین صداوسیما که به تازگی در استقلال پست گرفته و مواضعش بسیار مناقشهبرانگیز شده، در این مورد مینویسد: «دوستان خبرنگاری که به دروغ خبر کار میکنند استقلال ۶۰میلیارد خرج مراسم ۸۰ سالگیاش کرده... خواستم بگم با چه معیاری به این هزینه رسیدید؟ دوم اینکه فرض محال که همچین هزینهای هم شده باشه، جشن تقدیر از ۸۰ سال اعتبار بوده، نه ۵۰میلیارد، یه فقره برای یک سرمربی اونم برای ۸ تا بازی، برای بازیکنی نبوده که یک دقیقه هم بازی نکرده و ۲۰میلیارد گرفته.»
روشن است که مدیر روابط عمومی استقلال به همان ترفند قدیمی متوسل شده؛ کنایه زدن به پرسپولیس به عنوان رقیب سنتی، تهییج افکار عمومی، رنگی کردن ماجرا و گریز از پاسخگویی. هیچ تردیدی وجود ندارد که در پرسپولیس هم پول زیادی اتلاف و اسراف شده، اما این چه ربطی دارد به شائبهای که پیرامون جشن آبیها به وجود آمده؟ باشگاه باید پاسخ بدهد که حقیقتا چقدر پول صرف برگزاری چنین جشنی شده و چرا؟ اگر عدد ۶۰میلیارد یا چیزی نزدیک به آن صحت داشته باشد، موضوع واقعا حائز اهمیت خواهد بود. حتی در شرایط فعلی و شاید در ملتهبترین دوره ارزی کشور هم این عدد چیزی حدود ۵۰۰ هزار دلار میشود. خب در این شرایط اقتصادی چرا باید این همه هزینه صرف یک گردهمایی شود؟ و اینکه اصلا این پول خرج چه آیتمهایی شده؟ آیا حق هواداران نیست که از ریز جزئیات چنین خاصه خرجیهایی آگاه شوند؟
ربط دادن این داستانها به دیگر پولسوزیهایی که در استقلال، پرسپولیس یا هر جای دیگری میشود هم یک دور باطل کور است که ریشه مملکت را میسوزاند. اینکه پرسپولیس سر هاشمیان اشتباه کرده (که کرده)، چه حجتی برای استقلال است که چنین ریختوپاشهایی انجام بدهد؟ در نقد پرسپولیس، تازه ما داستان سرژ اوریه را هم اضافه میکنیم؛ فوتبالیست مسالهدار بازنشستهای که ۸۰۰ هزار دلار خرج جذبش شد و هیچ ثمری نداشت. در استقلال هم همین شرایط و بلکه بدترش را داریم؛ جایی که گویا فقط سهونیممیلیون دلار خرج جنپو و نازون شده که هرگز نتوانستهاند انتظارات را برآورده کنند.
الان آیا پرسپولیسیها به مناسبت بیحاصل بودن این هزینههای میلیون دلاری، باید یک مراسم بگیرند و در آن چهار میلیون دلار آتش بزنند؟ خب آخر این مسابقه پولسوزی کجاست؟ برندگانش چه کسانی هستند و بازندگانش چه کسی؟ برندگان را نمیدانیم یا حداقل این است که اسمشان را نمیتوانیم ببریم(!)، اما بازندگانش بیگمان مردم هستند؛ کسانی که در این شرایط بسیار دشوار، پولشان صرف «هیچی» میشود و تازه مصرفکنندگان بیدقت این اموال، سینه سپر میکنند که فلان جا مبلغ بیشتری تباه میشود! این منابع قرار بود در دست شما امانت باشد؛ با امانت مردم چه میکنید؟
