بازی بزرگان؛ سناریوهایی برای همزیستی چین و آمریکا در دهه‌ ۲۰۳۰

کنترل تسلیحات هسته‌ای حوزه دیگری است که چین و ایالات‌متحده این امکان را یافته‌اند که یا در آن همکاری کنند یا مواضع خود را به‌اندازه کافی درهم‌تنیده بدانند تا در مورد جنبه‌های مختلف رژیم عدم اشاعه به اجماع برسند. به‌عنوان‌مثال، آنها در سال۱۹۹۸ برای محکوم‌کردن آزمایش‌های هسته‌ای انجام‌شده توسط هند و پاکستان از نزدیک با هم همکاری کردند. آنها هر دو پیمان جامع منع آزمایش را امضا کرده‌ (هرچند تصویب نکرده‌اند) و در مذاکراتی که منجر به برنامه جامع اقدام مشترک ۲۰۱۵ برای محدودکردن برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران شد، شرکت کردند (اما ایالات‌متحده در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ از این توافق خارج شد).

اکنون در دورانی هستیم که قابلیت‌های استراتژیک چین در تمام حوزه‌ها بسیار پیچیده‌تر شده و تعداد کلاهک‌های هسته‌ای‌اش هم افزایش یافته است. بااین‌حال، این تحولات می‌تواند اساس یک مذاکره جدی بین ایالات‌متحده و چین را تشکیل دهد که حول محور ترس‌های پکن ناشی از افزایش امکانات محدودکننده خسارت ایالات‌متحده - مانند دفاع موشکی - و نگرانی‌های واشنگتن مبنی بر اینکه زرادخانه هسته‌ای پیشرفته چین، جنگ متعارف را محتمل‌تر می‌کند، بنا شده است. بااین‌حال، هیچ یک از طرفین نمی‌خواهد شاهد تضعیف بیشتر رژیم عدم اشاعه باشد، همان‌طور که اظهارات مربوط به استفاده احتمالی از سلاح هسته‌ای در جنگ روسیه علیه اوکراین نشان می‌دهد. این تحولات می‌تواند به‌عنوان انگیزه‌های کافی برای تلاش‌های آینده چین و ایالات‌متحده به‌منظور احیای بحث جدی در مورد این موضوع عمل کند.

مقررات هوش مصنوعی (AI) به‌عنوان یک موضوع جدیدتر، به موضوع بحث دوجانبه تبدیل شده است که از ژانویه ۲۰۲۴ با تضمین پیشرفت در ایمنی سیستم‌های هوش مصنوعی آغاز شده است. هوش مصنوعی حوزه‌ای از نگرانی‌های فوری با پیامدهای منفی و مثبت گسترده برای نظم جهانی است که می‌تواند ظرف چند سال خود را نشان دهد. تقریبا همه فناوری‌های هوش مصنوعی می‌توانند کاربردهای نظامی و غیرنظامی داشته باشند؛ آنها می‌توانند برای انتشار اطلاعات موردنیاز برای حل مسائل سیاسی و همچنین اطلاعات نادرست حیاتی باشند؛ آنها می‌توانند علل بسیاری از بیماری‌ها را پیدا و همچنین تهدیدهای جدید بهداشتی ایجاد کنند.

به نظر می‌رسد چین و ایالات‌متحده در زمینه هوش مصنوعی نسبت به سایر کشورها برتری دارند و درحال‌توسعه چارچوب‌های داخلی خود برای مدیریت آن هستند. بدون شک، رقابت در توسعه فناوری‌های سطح بالای مرتبط با هوش مصنوعی به‌عنوان یکی از ویژگی‌های اصلی این رابطه ادامه خواهد یافت. بااین‌حال، هر دو با جهانی روبه‌رو خواهند شد که در آن هوش مصنوعی می‌تواند به شیوه‌هایی که بسیاری از کارشناسان هشدار می‌دهند که هنوز تجربه یا پیش‌بینی نشده است، نیرویی مخرب باشد. همچنین نمی‌توان به‌راحتی از تسری هوش مصنوعی به طیف وسیعی از بازیگران غیردولتی در سراسر جهان جلوگیری کرد.