چطور «تقویم لاغر» باعث افزایش حواشی می‌شود؟
کاریکاتوری به اسم فوتبال ما!
این متن ضعیف فوتبال ماست، اما چنین متنی چرا این‌قدر حاشیه دارد؟ چطور همه جا دعواست، آدم‌ها در رسانه‌ها به هم می‌پرند یا حتی سرمربیان لیگ برتری در اردوی تدارکاتی با هم درگیری فیزیکی پیدا می‌کنند؟ این حواشی پرشمار حتما دلایل زیادی دارد، اما اگر از ما می‌پرسید یکی از مهم‌ترین علت‌هایش تقویم لاغر مسابقات باشگاهی در کشور است. لیگ ایران فقط ۱۶ تیم دارد که به نسبت جمعیت بیش از ۸۰ میلیون نفری کشور واقعا ناچیز است. همین لیگ ۳۰ هفته‌ای هم اغلب به رفع تکلیفی‌ترین شکل ممکن برگزار می‌شود. مسابقات وسط هفته، فشردگی‌های بی‌دلیل و چیزهایی شبیه این، عملا مسابقات را از سکه می‌اندازد. جام حذفی هم که با «بزن در‌رو»ترین شکل ممکن، یعنی برگزاری همه مسابقات به صورت تک بازی انجام می‌شود. در بسیاری از مناسبت‌ها مسابقات تعطیل است و در عوض فوتبال ایران از بالاترین فرجه زمانی فیفا برای نقل‌وانتقالات سود می‌برد. همه اینها یعنی اینکه ما بیشتر از آنکه «بازی» داشته باشیم، با عرض معذرت «مسخره‌بازی» داریم! اگر لیگ ایران مثلا ۲۰ تیم داشت، مسابقات جام حذفی به صورت رفت و برگشت برگزار می‌شد، سازمان لیگ مقید به انجام سوپرجام در زمان معمولش بود و مثل همه کشورهای جهان یک سری تورنمنت دیگر هم داشتیم، شاید برای اهالی فوتبال، رسانه‌ها و هواداران انرژی و زمانی برای حاشیه‌سازی باقی نمی‌ماند. وقتی یک بازیکن هیچ کاری برای انجام ندارد و سه ماه در تیررس تیم‌های مختلف قرار دارد، معلوم است که قیمتش به شکل کاذب چند برابر می‌شود. وقتی مطبوعات و سایت‌ها مطلبی برای انتشار ندارند، بدیهی است که رو به حواشی می‌آورند و فضای فوتبال مدام زرد و زردتر می‌شود. فوتبال در جهان یک صنعت است و می‌بینید که کشورهای اروپایی همین‌طور پشت سر هم دنبال ابداع تورنمنت‌های جدید هستند تا پول در بیاورند و البته مردم را سرگرم کنند. در نتیجه همه‌چیز به «متن» معطوف است و اصلا وقتی برای حاشیه نمی‌ماند. در ایران اما به خاطر ماهیت دولتی باشگاه‌داری، فقدان کپی‌رایت و نبود حق پخش تلویزیونی، برگزاری مسابقات عملا سودی ندارد و اتفاقا صرفه در تعطیلی بازی‌هاست! بنابراین فورا سر و ته لیگ را جمع می‌کنیم و تا جایی که می‌توانیم حتی از زیر بار برگزاری تک مسابقه سوپرجام هم طفره می‌رویم. در چنین شرایطی حق بدهید که مجالی برای تمرکز بر مسائل فنی و فوتبالی باقی نماند و سطح اخبار تا حد استوری پسرخاله فلان بازیکن درجه سه در مورد مقصد بعدی او تنزل کند. شما متن را بسازید، حاشیه خود به خود از بین می‌رود.
