کریپتوجکینگ (رمزارزربایی) چیست؟
کریپتوجکینگ یا رمزارزربایی نوعی سرقت اینترنتی در دنیای بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال است که بدون اطلاع فرد قربانی، از منابع محاسباتی او برای استخراج ارزهای دیجیتال استفاده می‌کند. این سارقان یا به‌اصطلاح «کریپتوجکرها» با کمترین تلاش و بدون هیچ هزینه‌ای، این دارایی‌های باارزش را استخراج می‌کنند و قربانیان را با مشکلات عدیده‌‌ای همچون کاهش توان محاسباتی و هزینه انرژی زیاد تنها می‌گذارند.
با توجه به افزایش چشمگیر قیمت ارزهای دیجیتال و افزایش تعداد و تنوع آنها، احتمال وقوع اتفاقاتی مانند کریپتوجکینگ هم بیشتر می‌شود و به همان نسبت، آگاهی ما هم باید نسبت به این اتفاق، نشانه‌های آن، روش‌های جلوگیری از آن و روش‌های مقابله با آن (در صورت وقوع) بالا برود.
ما در عصر دیجیتال زندگی می‌کنیم؛ به گزارش ارز دیجیتال، عصری که در آن اکثریت افراد جامعه، تراکنش‌های مالی و خریدهای خود را به‌صورت آنلاین انجام می‌دهند.
در همین عصر، تولد و افزایش محبوبیت ارزهای دیجیتال را هم شاهد هستیم. ارزهای دیجیتال نوع جدیدی از پول هستند که بر بستر بلاک‌چین کار می‌کنند و به‌شکل غیرمتمرکز و همتابه‌همتا و بدون نیاز به هیچ واسطه‌ای در بین افراد جابه‌جا می‌شوند. بیت‌کوین اولین ارز دیجیتال دنیاست که در سال ۲۰۰۸ توسعه یافت. هدف ساتوشی ناکاموتو، خالق ناشناس بیت‌کوین این بود که یک سیستم مالی غیرمتمرکز را ایجاد کند که تراکنش‌های آن کاملا دیجیتالی، همتابه‌همتا و شفاف باشند و با ابداع بیت‌کوین، کاملا در دست‌یابی به این هدف موفق بود.
اکنون که بیش از ۱۲ سال از تولد بیت‌کوین گذشته، تعداد ارزهای دیجیتال از مرز هزار هم رد شده است و طبق آمار وب‌سایت کوین مارک‌کپ، بیش از ۵هزار ارز دیجیتال داریم که در صرافی‌های مختلف معامله می‌شوند. بسیاری از این ارزهای دیجیتال از الگوریتم اجماع اثبات کار استفاده نمی‌کنند و به الگوریتم دیگری به نام اثبات سهام (یا الگوریتم‌های دیگر) روی آورده‌اند؛ اما بیت‌کوین که پادشاه ارزهای دیجیتال است (به‌‌همراه برخی ارزهای دیگر) همچنان به الگوریتم اثبات کار پایبند مانده است؛ به این معنی که باید آن را استخراج یا ماین (mine) کرد. می‌دانید که برای استخراج ارزهای دیجیتالی مانند بیت‌کوین، باید معادلات پیچیده‌ای را حل کرد و برای این کار توان محاسباتی زیادی نیاز است. هر ماینری در ازای مصرف توان پردازشی، حل معادلات بیت‌کوین و اضافه‌کردن یک بلاک به زنجیره بلوکی، پاداشی را در قالب بیت‌کوین دریافت می‌کند.
همین پاداش، مشوق همه ماینرهای جهان برای حل معادلات بیت‌کوین است و کل این فرایند، استخراج بیت‌کوین نام دارد. دقیقا دریافت همین پاداش است که هکرها را به انجام کارهایی مانند کریپتوجکینگ یا همان استخراج غیرمجاز ارز دیجیتال ترغیب می‌کند. امروزه ارزی مانند مونرو (Monero) وجود دارد که خیلی ساده‌تر با کامپیوترهای معمولی استخراج می‌شود و نکته جالب این است که این ارز، یک «ارز دیجیتال حریم خصوصی محور» یا همان «پرایوسی کوین»
(Privacy Coin) است؛ به این معنی که هویت کاربران خود را تا حد بسیار زیادی ناشناس نگه می‌دارد و ویژگی ناشناسی در آن بسیار بیشتر از بیت‌کوین رعایت شده است. به همین علت، این ارزها برای فعالیت‌های مجرمانه‌ای مانند کریپتوجکینگ بسیار مناسب هستند و مجرمان نیز بیشتر به سراغ این ارزها می‌روند تا ارزهایی قابل‌ردیابی مانند بیت‌کوین. به این ترتیب، ممکن است که شما بدون اطلاع خودتان در یک قرارداد همکاری وارد شده باشید؛ قراردادی یک‌طرفه و ناعادلانه بین شما و شخصی ناشناس که در آن همه هزینه‌ها به‌پای شماست و هیچ سهمی از سود آن ندارید. به‌همین دلیل، آگاهی‌بخشی در زمینه خطراتی که ارزهای دیجیتال می‌توانند با خود به همراه داشته باشند بهشدت مهم است و می‌تواند افراد زیادی را از دام‌هایی که حتی از وجود آنها خبر ندارند نجات دهد.
