سیستم انتخاباتی آمریکا چگونه کار میکند؟
یکم فوریه اولین رایگیری برای انتخاب نامزد ریاست جمهوری در آیووا آغاز شد. از آنجا که آیووا اولین ایالتی بود که رقابتها از آنجا شروع شد، نامزدها سرمایهگذاری وسیعی در آنجا - چه با رایگیری و چه با مناظرات- انجام داده بودند. آیوواییها در گردهماییهای حزبی (کاکس) رای دادند که نشستهای سیاسی کوچکی هستند که در ۱۶۸۱ مرکز در سراسر این ایالت پراکندهاند. این کاکسها شبیه به انتخابات مقدماتی (primaries) است و در آن ساکنان رای خود را به نامزد حزبی مورد علاقهشان میدهند و هر کسی که بیشترین آرا را بهدست آورد پیروز میدان است.
یکم فوریه اولین رایگیری برای انتخاب نامزد ریاست جمهوری در آیووا آغاز شد. از آنجا که آیووا اولین ایالتی بود که رقابتها از آنجا شروع شد، نامزدها سرمایهگذاری وسیعی در آنجا - چه با رایگیری و چه با مناظرات- انجام داده بودند. آیوواییها در گردهماییهای حزبی (کاکس) رای دادند که نشستهای سیاسی کوچکی هستند که در 1681 مرکز در سراسر این ایالت پراکندهاند. این کاکسها شبیه به انتخابات مقدماتی (primaries) است و در آن ساکنان رای خود را به نامزد حزبی مورد علاقهشان میدهند و هر کسی که بیشترین آرا را بهدست آورد پیروز میدان است. اما مردم حضور نداشته و رای نمیدهند. این فرآیند در کاکسها ضرورتا نشست دوستان و همسایگان در سالنهای ورزشی مدارس و زیرزمینهای کلیساها است که بحث در مورد نامزدها برگزار میشود. نمایندگان نامزدها حضور دارند و در یک مرحله میکوشند تا رایدهندگانی که هنوز تصمیم نگرفتهاند را متقاعد سازند. این همان چیزی است که باعث تمایز کاکسها از انتخابات مقدماتی میشود. کاکسهای آیووا- که برای اولین بار از دهه 70 نماینده اولین رایدهی شدهاند- برای دموکراتها و جمهوریخواهان متفاوت است.
کاکسها: جمهوریخواه در برابر دموکرات
در آمریکا، انتخابات اینگونه است: شهروندان، هیاتها را بر میگزینند؛ هیاتها، نامزدها را بر میگزینند و نامزدها رئیسجمهور میشوند. در سوی جمهوریخواهان، کاکسها سر راستتر است: رایدهندگان حضور به هم میرسانند، به سخنرانیها گوش میدهند و سپس رای خود را بهصورت مخفی به صندوق میاندازند. آرا در سطح ایالت شمارش و پیروز در نهایت اعلام میشود. در سوی دموکراتها، این فرآیند پیچیدهتر و وقتگیرتر است. تعداد افراد حاضر در اتاقها شمرده میشوند و هر نامزدی که درصد مشخص را در دور اول بهدست نیاورد (سطحی که در آغاز همان شب تعیین شد) حذف میشود. سپس کسانی که به فرد بازنده رای دادند از سوی دیگر اعضا تشویق میشوند که به آنها پیوسته و رای خود را به نامزد آنها بدهد. در آخر، نتایج در سراسر کشور در تمام ایالتها شمرده میشود.
چرا کاکسهای آیووا مهم هستند؟
مردم آیووا از گردهماییهای حزبی بهعنوان مقدمهای در یک دموکراسی واقعی مردمی دفاع میکنند. با این حال، برخی استدلال میکنند که این گردهماییهای طولانی و پیچیده کهنه است و باید تغییر کند. یکی از دلایل اهمیت زیاد دادن به آیووا این است که به لحاظ جمعیتی نماینده آمریکا نیست و حدود ۹۰ درصد از جمعیت آن سفیدپوست است و این رقم برای کل کشور ۷۷ درصد است. «جیسون جانسون» استاد علوم سیاسی و ارتباطات در اوهایو، میگوید: «ایالتهای دیگر به لحاظ اقتصادی و جمعیتی متنوعتر بوده و شاخص بهتری هستند از اینکه چگونه میتوان در سطح ملی عمل کرد. طی سالها به گونهای عمل شده که کسی خواهان تغییر این روند نیست.»
اگر این ایالت کوچک است و نمایندهای راستین نیست، پس چرا باید چنین تاثیری در رقابتها داشته باشد؟ یک دلیل این است که این اولین رقابت برای مردم است تا نامزد حزبی خود را مشخص کنند. در واقع، در ایستگاه اول اگر قدرتمند ظاهر شوید، در ایستگاههای دیگر هم پیروزی از آن شماست. اگر یک نامزد در این ایالتهای اولیه- مانند آیووا و نیوهمپشایر- خوب ظاهر نشود حمایتهای مالی و انتخاباتی از او متوقف میشود. این مساله به آیووا اینقدرت را میدهد که زمین بازی را تنگتر کند. در این اولین دور، تعداد زیادی از رایدهندگان در دو حزب و تعداد زیادی از رسانهها و نخبگان حزبی در واشنگتن این دور از رقابتها را مهم ارزیابی و از نزدیک اوضاع را رصد میکنند.
دستاورد کاکسهای آیووا چیست؟
به دلیل سیستم توالی، نتایج حاصل از اولین کاکسها در کشور میتواند بر نحوه رایدهی مردم در مرحله بعد تاثیر بگذارد (این به آنها کمک میکند تا انتظارات خود را به همان ترتیب تنظیم کنند). به نامزد پیروز توجه رسانهای بیشتری میشود و وقت تلویزیونی بیشتری نیز میدهند که بر رفتار کمکدهندگان نیز تاثیر میگذارد. مهمتر از همه، تعداد نامزدهای نهایی را هم به نفع وی محدود میکند. همچنین باعث میشود تا آن نامزدهایی که شانس بیشتری دارند در عرصه مانده و بقیه میدان را به نفع آنها خالی کنند. در نتیجه به پیشبینی تعیین نامزد بازنده هم کمک میکند. بیل اشنایدر، تحلیلگر سیاسی که تمام انتخابات ریاست جمهوری و میاندورهای آمریکا از سال 1976 را پوشش داده است، میگوید: «پس از آیووا نامزدهایی کنارهگیری خواهند کرد. مردمی که در کاکسهای جمهوریخواه رای میدهند تمایل به آوانجلیک بودن دارند. آنها نماینده کل حزب نیستند. در سوی دموکراتها، آنها بسیار لیبرال هستند زیرا اعضایش تعهد به حضور در آن چیزی دارند که اساسا یک نشست است.» کریستین ساینس مانیتور مینویسد: از سال 1972 به بعد هیچ نامزد دموکرات یا جمهوریخواهی که جایگاه چهارم یا بدتر از آن را در آیووا به دست آورده نتوانسته نامزد حزب شود.
ارسال نظر