چرا کی‌روش رقبای قدرتمندتر را ترجیح می‌دهد؟
به من حمـله کن !
مسابقه روز پنج‌شنبه در حالی در ورزشگاه خالی آزادی برگزار شد که کیفیت آن، مورد تایید بسیاری از منتقدان قرار نگرفت. به هر حال تیم حریف در رده ۱۴۲ رنکینگ فیفا قرار دارد و از حداقل کیفیت برخوردار است. بازی با چنین تیمی در شرایط عادی نمی‌تواند آورده چندانی برای تیم ملی کشورمان داشته باشد و انتظار می‌رود دیدار تدارکاتی بعدی تیم ایران مقابل تونس، خیلی بیشتر به کار مربی پرتغالی بیاید. با این وجود نکته جالب آن است که خیلی از کارشناسان عملکرد و سبک بازی تیم ملی برابر همین تیم نیکاراگوئه را هم نپسندیدند و حتی نگرانی‌های بیشتری در مورد سرنوشت تیم کشورمان در جام‌جهانی پیدا شد. فارغ از اینکه به هر حال دیدار اخیر یک بازی دوستانه بود و زیاد نباید به جزئیات آن اتکا کرد، به‌طور کلی نکته اینجاست که شخص کارلوس کی‌روش از بازی برابر رقبای قدرتمندتر استقبال بیشتری می‌کند. او به دلیل فلسفه فوتبالی و سبک کارش، اتفاقا دوست دارد تیم «دست پایین‌تر» را در اختیار داشته باشد و برابر حریفانی به میدان برود که از بخت بالاتری برای پیروزی برخوردار هستند. در این زمان است که تیم مقابل هجوم می‌آورد و شاگردان کی‌روش می‌توانند با دفاع بسته و استفاده از تک موقعیت‌ها نتایج در خور توجه به دست بیاورند.
در ذهن‌تان مرور کنید و ببینید در یک دهه گذشته کدام بازی معمولی با رقبای متوسط و ضعیف برای کی‌روش تبدیل به یک مسابقه جذاب با عملکرد مطلوب و خوشایند شده است؟ از این نمونه‌ها خیلی کم داریم. در انتخابی جام‌جهانی قبلی، تیم ملی کشورمان در ورزشگاه آزادی و با حضور بیش از ۱۰۰هزار تماشاگر، به سختی موفق شد با یک گل تصادفی از سد چین بگذرد. با این حال همین تیم برابر رقبای اسم و رسم‌دارتر با شیوه متفاوتی عمل می‌کند. وقتی با اسپانیا بازی دارید، کسی ناراحت نمی‌شود از اینکه تیم کی‌روش فقط ۲۲ درصد از مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد. شما دفاع می‌کنید و اگر این کار را به خوبی انجام بدهید، آنگاه شاید روی فرصت‌طلبی بازیکنان خودی یا اشتباهات حریف به گل‌های سرنوشت‌سازی برسید. در نتیجه انتظار می‌رود تیم ملی، برابر تونس یا در جام‌جهانی قطر شرایط بهتری داشته باشد.
