شبکه‌‌‌‌های حمل‌ونقل فعلی در‌برابر اختلالات ناشی از تغییرات اقلیمی انعطاف‌‌‌‌پذیری لازم را ندارند
آسیب‌‌‌‌پذیری زنجیره تامین در تغییرات اقلیمی
زنجیره‌های تامین، سیستم‌های پیچیده و وابسته به‌هم هستند که تولیدکنندگان، تامین‌‌‌‌کنندگان و مصرف‌کنندگان را در سراسر جهان به هم متصل می‌کنند. این شبکه‌‌‌‌ها متکی به تعادل لجستیک، حمل‌ونقل و زمان‌بندی هستند تا اطمینان حاصل شود که کالاها در زمان مشخص و با امنیت کامل از یک نقطه‌به‌نقطه دیگر حرکت می‌کنند، با این حال تغییرات اقلیمی طیفی از اختلالات را ایجاد می‌کنند که این تعادل را بر هم می‌زند. در سال‌های اخیر، بحران‌های جوی مانند توفان‌‌‌‌ها، سیل‌‌‌‌ها و آتش‌سوزی‌‌‌‌های جنگلی که اکثرا ریشه در تغییرات اقلیمی دارند، مکرر و شدیدتر شده‌اند.
این بلایا می‌توانند با آسیب‌‌‌‌رساندن به زیرساخت‌ها، تاخیر در حمل‌ونقل و وقفه در تولید، اختلالات معناداری در زنجیره تامین ایجاد کنند. به‌عنوان مثال، توفان هاروی که منجر به سیلی عظیم در جنوب تگزاس در ایالات‌متحده آمریکا در سال۲۰۱۷ شد، به‌شدت بر صنایع انرژی و شیمیایی در آمریکا تاثیر گذاشت و باعث کمبود و افزایش قیمت طیف گسترده‌ای از محصولات شد. سیل‌‌‌‌ها می‌توانند کارخانه‌‌‌‌ها، انبارها و مسیرهای حمل‌ونقل را زیر آب برده و منجر به تاخیر در تحویل کالاهایی شوند که ادامه زندگی بدون آنها عملا میسر نیست.
در سال۲۰۱۱، سیل شدید در تایلند عرضه جهانی هارددیسک‌‌‌‌ها را مختل و آسیب‌‌‌‌پذیری زنجیره‌های تامین را در‌برابر رویدادهای جوی محلی برجسته‌‌‌‌تر کرد. آتش‌سوزی‌‌‌‌ها نیز یکی دیگر از پیامدهای تغییرات اقلیمی هستند. به‌عنوان مثال، آتش‌سوزی‌‌‌‌های کالیفرنیا بارها شبکه‌‌‌‌های لجستیک را مختل‌کرده و منجر به تاخیر در تحویل کالا و افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل شده‌اند.
بالا آمدن سطح دریاها
افزایش سطح آب دریاها تهدیدی بلندمدت برای زیرساخت‌های ساحلی از جمله بنادری است که قطب‌‌‌‌های حیاتی در زنجیره تامین در سراسر جهان به‌حساب می‌آیند. با افزایش سطح آب دریاها، بنادر و شهرهای ساحلی با خطر افزایش سیل و توفان مواجه می‌شوند که می‌تواند کشتیرانی و لجستیک را مختل کند. به‌عنوان مثال، بنادر بزرگی مانند روتردام، شانگهای و لس‌‌‌‌آنجلس که بهطور بالقوه بر انتقال کالا در سطح جهان تاثیر می‌گذارند، به‌شدت در یک دهه‌اخیر در معرض خطر قرارگرفته‌‌‌‌اند. هیات بیندولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) پیش‌بینی‌کرده که سطح آب دریاها تا پایان قرن ممکن است تا یک متر افزایش یابد. این امر تاسیسات بندری، انبارها و شبکه‌‌‌‌های حمل‌ونقل را زیر آب می‌برد و باعث تاخیر قابل‌توجه و افزایش هزینه برای تغییر مسیر محموله‌‌‌‌ها می‌شود. فرسایش سواحل و افزایش شوری در رودخانه‌‌‌‌ها و آب‌های زیرزمینی نیز می‌تواند فرآیندهای لجستیک و تولید را پیچیده‌‌‌‌تر کند. IPCC یک نهاد بیندولتی تحت‌نظارت سازمان ملل‌متحد است که وظیفه آن ارتقای دانش علمی در مورد تغییرات آب‌وهوایی ناشی از فعالیت‌های انسانی است.
هزینه‌های لجستیک
اختلالات ناشی از تنش‌های اقلیمی پیامدهای مستقیمی بر هزینه‌های لجستیک و حمل‌ونقل دارد. هنگامی که حوادث جوی به زیرساخت‌ها آسیب‌‌‌‌زده یا حمل‌ونقل را به تاخیر می‌‌‌‌اندازد، شرکت‌ها اغلب با هزینه‌های بالاتری برای تغییر مسیر محموله‌‌‌‌ها، استفاده از روش‌های حمل‌ونقل جایگزین یا تسریع در تحویل مواجه می‌شوند. این هزینه‌های مضاعف به شکل قیمت‌های بالاتر برای کالاها، به مصرف‌کنندگان منتقل می‌شوند. بخش حمل‌ونقل به‌ویژه در‌برابر حوادث شدید جوی آسیب‌‌‌‌پذیر نشان داده‌است. توفان‌‌‌‌های خشکی و دریایی می‌توانند به بنادر و فرودگاه‌‌‌‌ها آسیب بزنند، درحالی‌که سیل‌‌‌‌ها می‌توانند جاده‌‌‌‌ها و راه‌آهن‌‌‌‌ها را از بین ببرند. این اختلالات پتانسیل ایجاد تأخیرهای طولانی و افزایش هزینه‌ها را دارند، زیرا شرکت‌ها برای یافتن مسیرها و روش‌های جایگزین برای تحویل کالا مجبورند تلاش مضاعف داشته باشند. افزایش فراوانی و شدت رویدادهای شدید جوی همچنین می‌تواند بازارهای بیمه را تحت‌فشار قرارداده و منجر به افزایش حق‌بیمه برای مشاغل شود. این هزینه‌های اضافی، شرایط مدیریت زنجیره‌های تامین در شرایط اقلیمی در حال تغییر را بغرنج‌تر از گذشته می‌کند. برای انطباق با چالش‌های ناشی از دگردیسی‌‌‌‌های اقلیمی، کسب‌وکارها و دولتها در تلاشند تا انعطاف‌‌‌‌پذیری شبکه‌‌‌‌های تجاری بین‌المللی را با کمک استراتژی‌های گوناگون افزایش دهند.
تنوع زنجیره تامین
شرکت‌ها بهطور فزاینده‌ای به‌دنبال تنوع‌بخشیدن به زنجیره تامین خود برای کاهش وابستگی به یک منبع یا منطقه واحد هستند. با تهیه مواد و محصولات از چندین مکان، کسب‌وکارها می‌توانند تاثیر اختلالات محلی را به حداقل کاهش دهند. به‌عنوان مثال، پس از زلزله و سونامی سال۲۰۱۱ در ژاپن، بسیاری از شرکت‌ها، زنجیره تامین خود را مجددا ارزیابی کردند تا اطمینان حاصل کنند بیش از حد به یک تامین‌‌‌‌کننده یا منطقه جغرافیایی وابسته نیستند. تنوع همچنین شامل ایجاد سیستم‌های اضافی و برنامه‌های پشتیبان است تا اطمینان حاصل شود تولید و توزیع می‌تواند ادامه یابد حتی اگر بخشی از زنجیره مختل شود. این ممکن است شامل حفظ سطوح بالاتر موجودی، توسعه گزینه‌‌‌‌های متعدد منبع‌‌‌‌یابی و ایجاد مسیرهای حمل‌ونقل جایگزین باشد.
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها
تقویت زیرساخت‌ها برای مقاومت در‌برابر رخدادهای شدید جوی حیاتی است. این رویکرد شامل ساخت جاده‌‌‌‌ها، پل‌‌‌‌ها و بنادر مقاوم‌تر و همچنین سرمایه‌گذاری در فناوری لجستیک پیشرفته برای مدیریت بهتر و پیش‌بینی اختلالات است. به‌عنوان مثال، بنادر و شرکت‌های کشتیرانی در حال سرمایه‌گذاری در دفاع در‌برابر سیل، موانع توفان و زیرساخت‌های مرتفع برای محافظت در‌برابر افزایش سطح دریا و بحران‌های شدید جوی هستند. سرمایه‌گذاری در فناوری، مانند تجزیه‌‌‌‌و‌‌‌‌تحلیل پیش‌بینی‌‌‌‌کننده و سیستم‌های نظارت بلادرنگ، می‌تواند به کسب‌وکارها کمک کند تا اختلالات را بهطور موثرتری پیش‌بینی کنند و به آنها پاسخ دهند. با استفاده از داده‌ها برای شناسایی خطرات و آسیب‌‌‌‌پذیری‌‌‌‌های بالقوه، شرکت‌ها می‌توانند اقدامات پیشگیرانه‌‌‌‌ای را برای کاهش تاثیر اختلالات مرتبط با آب‌‌‌‌و‌‌‌‌هوا انجام دهند.
شیوه‌‌‌‌های پایداری
اجرای شیوه‌‌‌‌های پایدار می‌تواند به کاهش تاثیر کلی تغییرات اقلیمی کمک کند. شرکت‌ها از فناوری‌های سبزتر، بهبود بهره‌‌‌‌وری انرژی و کاهش انتشار کربن برای کمک به تلاش‌های جهانی علیه تغییرات اقلیمی استفاده می‌کنند. به‌عنوان مثال، بسیاری از کسب‌وکارها در حال سرمایه‌گذاری در منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی هستند تا ردپای کربن خود را کاهش و انعطاف‌‌‌‌پذیری عملیاتی خود را افزایش دهند. علاوه‌بر این، شرکت‌ها در حال بررسی مدل‌های اقتصاد چرخشی هستند که بر کاهش ضایعات و بازیافت مواد برای به حداقل رساندن اثرات زیست‌محیطی تمرکز دارند. با طراحی محصولات و فرآیندهایی که پایداری را در اولویت قرار می‌دهند، کسب‌وکارها می‌توانند وابستگی خود را به منابع محدود کاهش دهند و انعطاف‌‌‌‌پذیری زنجیره تامین خود را افزایش دهند.
تلاش‌های مشترک
دولتها، کسب‌وکارها و سازمان‌های بین‌المللی به این نتیجه رسیده‌‌‌‌اند که باید برای ایجاد چارچوب‌‌‌‌ها و سیاست‌های حامی زنجیره‌های تامین انعطاف‌‌‌‌پذیر با هم همکاری کنند.
ابتکاراتی مانند توافق‌نامه پاریس که سال۲۰۱۶ بین ۱۹۵ کشورامضا شد آنها را تشویق می‌کند تا در کاهش تغییرات اقلیمی و سازگاری با اثرات آن با یکدیگر همفکری داشته باشند. با تقویت همکاری بین‌المللی و به اشتراک گذاشتن بهترین شیوه‌‌‌‌ها، ذی‌نفعان می‌توانند استراتژی‌های موثرتری برای مقابله با چالش‌های ناشی از تغییرات اقلیمی ایجاد کنند. مشارکت عمومی و خصوصی نیز می‌تواند نقش مهمی در افزایش انعطاف‌‌‌‌پذیری زنجیره‌های تامین ایفا کند. به‌عنوان مثال، دولتها می‌توانند بودجه‌و حمایت از پروژه‌های زیرساختی را فراهم کنند، درحالی‌که بخش خصوصی می‌تواند از تخصص و منابع خود برای اجرای راه‌‌‌‌حل‌‌‌‌های نوآورانه استفاده کنند. با همکاری یکدیگر، ذی‌نفعان می‌توانند زنجیره‌های تامین قوی‌‌‌‌تر و سازگارتری ایجاد کنند که بتواند در‌برابر آثار سوء تغییرات اقلیمی مقاومت کند. در سال۲۰۱۱، سیل قدرتمند تایلند، باعث اختلال گسترده در عرضه جهانی هارد دیسک شد.
سیل کارخانه‌‌‌‌ها را زیر آب برد و شبکه حمل‌ونقل را مختل کرد که منجر به توقف تولید و تاخیر در تحویل شد. این تاثیر در سراسر جهان احساس شد، زیرا قیمت‌هارد دیسک افزایش یافت و برنامه‌های تولید مختل شد. سیل تایلند اهمیت تنوع زنجیره تامین و سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انعطاف‌‌‌‌پذیر برای کاهش تاثیر رویدادهای جوی محلی را بیشتر از گذشته نمایان کرد. تغییرات اقلیمی بهطور غیرقابل‌انکاری در حال تغییر چشم‌‌‌‌انداز زنجیره‌های تامین جهانی هستند. رویدادهای شدید جوی، بالاآمدن سطح آب دریاها و سایر اختلالات مرتبط با آب‌‌‌‌و‌‌‌‌هوا، چالش‌های معناداری را برای لجستیک، هزینه‌های حمل‌ونقل و انعطاف‌‌‌‌پذیری شبکه‌‌‌‌های تجاری بین‌المللی ایجاد‌کرده‌اند.
با درک این تاثیرات و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه، کسب‌وکارها و دولتها می‌توانند با یکدیگر همکاری کنند تا زنجیره‌های تامین انعطاف‌‌‌‌پذیرتری ایجاد کنند که بتواند در برابر چالش‌های اقلیمی در حال تغییر مقاومت کند.
آینده تجارت‌جهانی به توانایی ما برای سازگاری و عبور از این توفان‌‌‌‌ها بستگی دارد، در نتیجه مواجهه با اختلالات مرتبط با آب‌‌‌‌و‌‌‌‌هوا نیازمند رویکردی جامع و مشارکتی برای افزایش انعطاف‌‌‌‌پذیری زنجیره تامین است. با تنوع‌بخشیدن به زنجیره‌های تامین، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های انعطاف‌‌‌‌پذیر، اتخاذ شیوه‌‌‌‌های پایدار و تقویت همکاری‌های بین‌المللی، ذی‌نفعان می‌توانند خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی را کاهش و از جریان مداوم کالاها و خدمات در دنیایی که به‌سرعت در حال تغییر است، اطمینان حاصل کنند.
