روزنامه‌نگاری جرم نیست

رضا غبیشاوی در یادداشتی به ماجرای نیلوفر حامدی و الهه محمدی، روزنامه نگاران روزنامه شرق و هم میهن پرداخته است.

متن این یادداشت بدین شرح است: ​1- آنچه که دو روزنامه نگار حرفه ای نیلوفر حامدی و الهه محمدی در ماجرای مرگ جنجالی مهسا (ژینا) امینی انجام دادند یعنی حضور در بیمارستان و محل دفن و مصاحبه با خانواده او و انتشار خبر و گزارش، در راستای فعالیت حرفه ای و اخلاقی و قانونی روزنامه نگاری بود. هر روزنامه نگار حرفه ای دیگری هم جای آنها بود قطعا چنین می کرد و این شایسته تقدیر و تشکر بود و نه اتهام و مجازات.

حقوق و منافع مردم و جان انسان ها ارزش های خبری هستند که هیچ روزنامه نگاری نمی تواند بر آنها چشم ببندد. روزنامه نگاری بر پایه واقعیت و در تلاش برای کشف حقیقت است. حرکت در غیر از مسیر قطعا معنای روزنامه نگاری نمی دهد.

گفته شده نیلوفر حامدی و الهه محمدی در پوشش خبرنگار، دست به فعالیت خبری زدند. این در حالی است که این دو نفر، واقعا خبرنگار هستند و برای سال های طولانی به طور علنی و شناسنامه دار، در این حرفه فعالیت دارند و در موضوع مهسا امینی هم برای یک روزنامه مجوز دار و با نام خود و علنی، فعالیت و مطالب خود را منتشر کردند.

به گفته مدیرمسوول روزنامه های شرق و هم میهن، این دو روزنامه نگار در همه فعالیت های خود، با مقام بالادستی و مدیرمسوول روزنامه هماهنگ بوده اند.

نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو روزنامه نگار حرفه ای، باسابقه و باتجربه هستند که تاکنون گزارش های متعددی را درباره موضوعات مهم و مورد توجه مردم و مسوولان منتشر کرده اند در نتیجه آنها با محدودیت های مختلف حقوقی، اخلاقی و حرفه ای و حساسیت های مختلف در پوشش خبری آشنا بودند.

هر دو در مرداد ماه 1401  در جشنواره گزارش نویسی انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران برگزیده شدند و مورد تقدیر قرار گرفتند و درست چند ماه بعد به همان دلیل، یعنی گزارش نویسی، مورد اتهام هستند.

3-  اگر آنچه که نیلوفر حامدی و الهه محمدی در موضوع مرگ مهسا امینی انجام داده اند را اتهام و جرم بدانیم در این صورت کل فعالیت حرفه ای روزنامه نگاری را باید جرم دانست و منع کرد چرا که آنچه علیه این دو مطرح شد فعالیت عادی همه خبرنگاران و روزنامه نگاران حرفه ای در رسانه های ایران و جهان است که تلاش می کنند به دور از روابط عمومی و تبلیغات، کار حرفه ای خود را انجام دهند. آنچه علیه این دو روزنامه نگار مطرح می شود تهدیدی بزرگ علیه روزنامه نگاران و فعالیت رسانه ای ایران است و می تواند آسیب بزرگتری به بخش اطلاع رسانی و فعالیت رسانه ای در ایران وارد کند. به همین دلیل لازم است درباره اتهامات علیه این دو روزنامه نگار، تجدیدنظر جدی انجام شود.

4- لازم بود مسوولان از این دو روزنامه نگار به دلیل کمک به کشف واقعیت و اطلاع رسانی حرفه ای در این زمینه، تقدیر و تشکر می کردند و قدردان زحمات آنان بودند اما متاسفانه با عکس آن روبه رو شدیم.

5- روزنامه نگاران حرفه ای و با تجربه هم در کنار دیگر اقشار جامعه چون پزشکان و وکلا و فعالان اقتصادی و خلبانان و مهندسان و نظامیان و ...  سرمایه های کشور هستند که نه تنها باید از آنها حفاظت کرد بلکه در تقویت و حمایت آنان کوشید. جامعه برای دانستن واقعیت و حقیقت و اطلاع رسانی شفاف و بی طرفانه و دفاع از حقوق مردم و منافع عمومی، به روزنامه نگاران حرفه ای نیاز دارد.

6- اطلاع رسانی تاخیری، مشوش، سنتی، عقب مانده، تبلیغاتی و ارگانی و در یک کلام به دور از واقعیت، علیه امنیت کشور است و می تواند منجر به اعتراضات مردمی، ایجاد تردید افکار عمومی درباره مسائل حساس و شکاف های خطرناک میان حکومت و مردم شود.

ردپای چنین اطلاع رسانی معیوبی در ریشه بحران و اعتراضات چند سال اخیر به خوبی قابل مشاهده است. این نوع از اطلاع رسانی نه تنها حس اعتماد مردم را کاهش می دهد بلکه آتشفشانی از خشم و عصبانیت، بزرگتر از عامل اصلی ناراحتی، ایجاد می کند. اتفاقات و بحران هایی که کشور را وارد شرایط ناگوار می کند و آسیب آن نیز متوجه همه می شود. راه حل، کنار گذاشتن این نوع از اطلاع رسانی آسیب زا و بهره برداری از اطلاع رسانی حرفه ای، روابط عمومی حرفه ای و روزنامه نگاری حرفه ای است. تحقق این سه نیز بدون کمک و همراهی بخش ها و نهادهای سهیم در تامین امنیت کشور غیرممکن است.