۸۲۱میلیون فقیر معادلات سیاسی در هند را تغییر می‌دهند
سربازان یارانه‌بگیر مودی
این اقدامات یکی از متمایزترین بخش‌های جذابیت توده‌ای نارندرا مودی است. فرودگاه‌های جدید کشور، اعتبار دیپلماتیک و بازارهای سهام پررونق ممکن است شبیه کارت بیزینس مودی به نظر برسند، اما برای ۹۵ درصد هندی‌هایی که درآمد بسیار کمی دارند و نمی‌توانند مالیات بر درآمد را ثبت کنند، تزریق اندک پول نقد (یارانه) و خورد و خوراک اهمیت بیشتری دارد. حزب مودی به‌گونه‌ای سازمان‌دهی شده است که در انتخابات سراسری که روند رای‌گیری آن در اوایل ماه آینده میلادی به پایان می‌رسد، حداکثر استفاده را از این‌گونه اقدامات ببرد. برنامه‌های رفاهی هند از نظر دسترسی و دامنه گسترده است. در شرایط حداکثری، ۸۲۱ میلیون هندی حق دارند هر ماه کیسه‌های پنج کیلوگرمی(۱۱پوندی) برنج یا گندم رایگان دریافت کنند. دولت شروع به تهیه غلات برای جلوگیری از گرسنگی در اوایل همه‌گیری کرد و از آن زمان ۱۴۲میلیارد دلار به این برنامه اختصاص داده است. چهره مودی در ژانویه روی کیسه‌ها ظاهر شد.
یکی دیگر از برنامه‌های نخست‌وزیر که به مردم کمک کرده است، خانه‌سازی از سال۲۰۱۵ است که با هزینه ۳میلیارد دلار در سال پیش می‌رود. دولت همچنین هزینه ساخت میلیون‌ها توالت را پرداخت کرده و در تلاش است تا آب آشامیدنی لوله‌کشی را برای هر خانه تامین کند. شالوده این سیستم رفاهی گسترده بلافاصله پس از نخست‌وزیری مودی در سال ۲۰۱۴ گذاشته شد. حساب‌های بانکی، در دسترس همه هندی‌هایی قرار گرفت که فاقد آنها بودند، با برنامه‌ای با شناسه جهانی که توسط دولت قبلی آغاز شده بود. این حساب‌ها اطلاعات ارزشمندی را درباره زندگی مالی حتی فقیرترین شهروندانش به دولت می‌داد. آنها راه را برای «انتقال منافع مستقیم» باز کردند؛ پولی که گاهی اوقات به دلیل وجود مقامات محلیِ بعضا فاسد، به دست نیازمندان واقعی نمی‌رسید.این نقل و انتقالات در سال مالی گذشته به ۷۶ میلیارد دلار افزایش یافت. اما به بودجه‌های مودی فشار چندانی وارد نکرده است. این تا حدی به این دلیل است که هزینه‌های دولت برای آموزش و مراقبت‌های بهداشتی - سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت – به‌عنوان سهمی از اقتصاد کاهش یافته است و در عوض جای خود را به برنامه‌های رفاهی مودی داده است.
انگیزه پشت آنها هرچه باشد، غذای ملموس و مزایای خانواری که مودی در اولویت قرار داده، درد هندی‌ها را تسکین داده است؛ زیرا اقتصاد قبل از همه‌گیری کند شده، در طول سال اول سقوط کرده ولی به‌طور نامتوازن بهبودیافته است. دولت هندو-ناسیونالیست کمک‌ها را به‌طور مساوی بین همه گروه‌های مذهبی توزیع می‌کند، حتی اگر از برخی از آنها رای زیادی دریافت نکند. این اقدامات شاید قدرتمندترین چیزی است که مودی می‌تواند در هنگام ادعای بهبود بخشیدن به زندگی هموطنان هندی خود، به آن اشاره کند، حتی اگر صدها میلیون نفر به‌دنبال یک شغل قابل اطمینان باشند. وینود میسرا، مسوول محلی حزب بهاراتیا جاناتا که اخیرا از پراساد در آمتی، ناحیه‌ای در ایالت اوتار پرادش دیدن کرد، توضیح داد که در مکان‌های فقیرتری که زمانی مردم از گرسنگی می‌مردند، «حزب ما به‌ویژه روی برنامه‌هایی کار می‌کند که زندگی همگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد». میسرا ادامه داد: «تنها کاری که باید بکنیم این است که برویم و به خانواده بگوییم: «برادر، این سقف که بالای سر شماست، چه کسی آن را ساخته است؟» پرادیپ گوپتا، مدیر «اکسیس مای ایندیا»، یک سازمان نظرسنجی می‌گوید: در کشوری که ۸۰درصد از جمعیت آن روستایی یا فقیر هستند، مردم درباره گرفتن چیزی در ازای رای خود جدی هستند.» گوپتا گفت: «اگر یک سیاستمدار به وعده‌های خود عمل کند، مردم شما را بارها و بارها انتخاب می‌کنند.»
