به همین دلیل در روزهای سبز تالار شیشه‌ای خبری از امیدواری‌های جدی بورسی نبوده است. با توجه به اینکه متغیر مذکور یکی از آیتم‌‌‌‌‌‌های حساس تابلوخوانی محسوب می‌شود نوسانات ایجادشده در این سطح همواره برای تحلیلگران از اهمیت بسزایی برخوردار است. بنابراین رصد کنونی این آیتم، به‌وضوح نشان می‌دهد بازار در وضعیت مناسبی قرار ندارد. افت بیش از ۵۰درصدی ارزش معاملات در حالی به ثبت رسیده است که طی هفته‌های گذشته نیز بازار لباس رونق را از ‌تن درآورده است. بررسی‌ها در مورد علل پسرفت ارزش معاملات خرد در بازار نشان می‌دهد یکی از اصلی‌ترین عواملی که سبب این اتفاق شده کاهش انتظارات تورمی به همراه نبض کند نرخ ارز بوده است. در این مدت با وجود آنکه بازارهای رقیب با «برهوت سرمایه‌‌گذار» مواجه بوده‌اند اما نقدینگی با تاخیر بسیار از این بازارها به بورس وارد شده است. سرعت این انتقال به قدری کند بوده که از این اتفاق یک سیگنال مهم مخابره می‌شود.

 به نظر می‌رسد در هفته‌های گذشته بورس تهران نتوانسته به‌عنوان یک پناهگاه تورمی قد علم کند و مانند اوایل سال مورد اقبال سرمایه‌گذاران قرار بگیرد. نااطمینانی‌های حاکم بر بازار سهام که از ماه‌های قبل سرعت بیشتری به خود گرفته، سبب شده از سویی رشد نماگر‌های اصلی بازار متوقف شود و از سوی دیگر ورود پول با تردید و تهدید ناشی از تبعات سیاستگذاری‌ها دست به گریبان باشد.

نزدیک‌شدن نماگر اصلی بازار به کف کانال ۲‌میلیون و ۱۰۰هزار واحد در کنار پایین بودن ارزش معاملات خرد سهام، حاکی از آن است که خریدهای صورت‌گرفته در بازار چندان قدرتمند نبوده و بر همین اساس این باور که «در شرایط کنونی نمی‌توان به ‌عملکرد مثبت بورس تهران در کوتاه‌مدت خوش‌بین بود»، بیش از قبل در میان سرمایه‌گذاران دست به دست می‌شود. اما آیا این پایان راه بورس ۱۴۰۲ است؟ در پاسخ به این پرسش پرتکرار باید یک موضوع اساسی را در نظر گرفت و آن این است که با وجود اینکه نشانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از علاقه‌مندی متقاضیان به خرید سهام دیده نمی‌شود، اما به نظر می‌رسد در صورت مشاهده ثبات در بخش سیاستگذاری‌های موثر بر روند بازار سهام، تا حدودی از حرکت محتاط‌آمیز سرمایه‌گذاران برای ورود پول به بازار مذکورکاسته شود.

بازاری که نماگر اصلی آن در دو ماه ابتدای سال ۴/ ۱۷درصد بازدهی کسب کرده بود، اکنون با کوله‌باری از اما و اگر به فصل برگ‌ریزان پا گذاشته است. از این رو اکثر تحلیلگران بازگشت بورس به مدار تعادلی را شدنی اما با تاخیر می‌پندارند. به گواه تاریخ، بازار سهام در سهم‌خواهی برای جبران جاماندگی‌های قیمتی همواره تعلل نشان داده است. شاید بیراه نباشد اگر این امر را به بی‌ثباتی‌های حاکم بر مسائل اقتصادی و غیر‌اقتصادی کشور مرتبط بدانیم. اما آنچه واضح است این است که سرانجام بورس چاره‌ای جز وفق دادن خود با شرایط تورمی نداشته است.