اخبار باشگاه اقتصاددانان

مقوله کنترل پروژه دیرزمانی است که بر زبان و فرهنگ تمامی طرح و پروژه‌ها جاری شده است. خوشبختانه با در دسترس بودن مراجع معتبر جهانی و به‌خصوص استاندارد مدیریت پروژه PMBOK (Project Management Body of Knowledge)، انجمن مدیریت پروژه ایران، برگزاری دوره‌های آموزشی، فرصت مناسب برای بهره‌برداری از این دانش فراهم شده است و ضمنا بسیاری از کارشناسان و مدیران محترم نیز موفق به اخذ گواهینامه معتبر (PMP(Project Management of Professionalشده‌اند.

ایده‌ای درخشان، سرمایه‌ای اندک و کارآفرینی جوان که پس از ماه‌ها دوندگی در هزارتوی ادارات، سرخورده و ناامید، رویای خود را رها می‌کند؛ این یک داستان فرضی نیست، بلکه سرنوشت هزاران ایده و سرمایه‌ای است که پشت سد دیوان‌سالاری در ایران زمین‌گیر شده‌اند.

وقتی صحبت از آینده سازمان‌ها می‌شود، نخستین پرسشی که مدیران می‌پرسند این است: «چگونه می‌توانیم دوام داشته باشیم؟» تا همین چند سال پیش، پاسخ این پرسش را در واژه‌ای می‌جستیم که همه‌جا شنیده می‌شد: پایداری. اما در نسخه ۲۰۲۵ مدل تعالی سازمانی اروپا، مفهوم تازه‌ای برجسته شده است: ارزش پایدار.

در ادبیات مدیریت ریسک، معمولا بر تعریف ریسک و اهمیت آن تاکید می‌شود و کمتر به موضوع هدف‌گذاری پرداخته شده است. درحالی‌که ریسک تنها در نسبت با هدف معنا پیدا می‌کند؛ تهدیدی که مانع تحقق هدف نشود، اساسا ریسک محسوب نمی‌شود (COSO ۲۰۱۷). بنابراین، هدف‌گذاری صحیح و مبتنی بر شناخت، پیش‌شرط مدیریت ریسک اثربخش است.

سال آبی مهر ۱۴۰۳ در شهریور ۱۴۰۴ به اتمام رسید؛ سالی که به گواه اعداد و ارقام، سال پرباری نبود؛ میانگین میزان بارش‌های سال گذشته ۱۵۰میلیمتر بود. این میزان نسبت به دوره بلندمدت ۳۹درصد کاهش داشت و حتی نسبت به سال آبی قبل‌تر نیز ۴۰درصد افت کرده است.

به دلیل نیاز روزافزون صنایع و معادن واقع در فلات مرکزی، کاهش منابع آب تجدیدپذیر و اضافه برداشت موجود از منابع آب متعارف در استان‌های واقع در این مناطق، موضوع استفاده از منابع آب نامتعارف حاصل از شیرین‌سازی و انتقال آب دریا به عنوان یک ضرورت مطرح شده است.

بحران آب ایران پیش از آنکه یک پدیده صرفا اقلیمی باشد، در واقع یک بحران عمیق مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی است که کانون آن در بخش کشاورزی قرار دارد.

بخش کشاورزی ایران شامل سرمایه اجتماعی کشاورزی و برکات چندهزارساله در شرایط مختلف اجتماعی، طبیعی و اقتصادی است؛ برای مثال می‌توان به اهلی کردن ارقام گیاهی و دامی از حدود ۱۲هزار سال قبل در فلات ایران و به صرفه‌جویی آب در مسیر قنات اشاره کرده و سپس بر تامین سرمایه‌های لازم تولید در قالب نوین و در تراز بین‌المللی تاکید کرد.

صدور کیفرخواست علیه جیمز کومی، مدیر سابق اف‌بی‌آی، نقطه اوج خصومتی هشت‌ساله و نمادی از ورود نظام قضایی آمریکا به مرحله‌ای تاریک و بی‌سابقه است. این اقدام که به اتهام ارائه اظهارات کذب و اخلال در روند کنگره صورت گرفته، فراتر از یک پرونده حقوقی ساده، نمایانگر تشدید تلاش‌های دونالد ترامپ برای استفاده ابزاری از وزارت دادگستری به منظور انتقام‌جویی شخصی و سرکوب دشمنان سیاسی‌اش است.

جیمز کومی، مدیر سابق اف‌بی‌آی که اخیرا علیه او کیفرخواست صادر شد، خصومتی دیرینه با دونالد ترامپ دارد که به اخراج ناگهانی او در ماه‌های اولیه دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ بازمی‌گردد.

رویدادهای اخیر در ویرجینیا، مرحله جدید و تاریکی را در تلاش‌های ترامپ برای تبدیل نهادهای فدرال اجرای قانون به ابزاری شخصی برای سرکوب و انتقام‌جویی رقم می‌زند.

در تاریخ ۹ مه ۲۰۱۷، ترامپ، کومی را از ریاست اف‌بی‌آی اخراج کرد؛ اقدامی نمایشی و هنجارشکنانه که پیامدهای آن بر بخش بزرگی از دور اول ریاست‌جمهوری او سایه افکند.

سید‌علی مدنی‌زاده، پس از استیضاح عبدالناصر همتی و در زمان جنگ تحمیلی ۱۲روزه، توانست رای اعتماد را از مجلس شورای اسلامی به‌عنوان وزیر اقتصاد دولت چهاردهم کسب کند. باشگاه اقتصاددانان روزنامه «دنیای اقتصاد» در این پرونده عملکرد مدنی‌زاده در این مدت کوتاه را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. البته در تحلیل‌ عملکرد او، باید شرایط و محیط اقتصادی و سیاسی کشور و مدت زمانی را که وی در سمت خود قرار دارد مورد توجه قرار داد.

سابقه و نگرش آقای مدنی‌زاده پیرامون مبانی اقتصادی و زمزمه حضور ایشان در وزارت اقتصاد باعث شد موجی از خوش‌بینی و امیدواری بین فعالان بازار سرمایه و کارشناسان اقتصادی شکل بگیرد.

در تاریخ ۲۶خرداد سال جاری و در یکی از حساس‌ترین مقاطع سیاسی و اقتصادی کشور، مدنی‌زاده توانست رای اعتماد مجلس شورای اسلامی را کسب کند. این رای اعتماد درست در میانه جنگ ایران و اسرائیل و زیر سایه شدیدترین فشارهای اقتصادی و روانی بر جامعه صادر شد.

وزیر امور اقتصادی و دارایی، مدنی‌زاده، رویکردی تکنوکراتیک و مبتنی بر ارتقای انضباط مالی را از ابتدا به‌عنوان محور برنامه‌های خود اعلام کردند. برنامه‌های روشنی همچون مهار تورم، انضباط مالی و کاهش کسری بودجه، اصلاح نظام بانکی، تقویت حکمرانی در خصوصی‌سازی و اتصال گمرک و مالیات به سامانه‌های هوشمند از رئوس برنامه‌های اعلامی وی بود که این بیانگر رویکرد ساختاری و میان‌مدت است که بر اصلاح نهادها تمرکز دارد و نه مداخلات موقتی. اظهارات وزیر عمدتا نشان از سیاست مالی منضبط و جلوگیری از رشد افسارگسیخته نقدینگی داشته است.

بررسی عملکرد دکتر مدنی‌زاده در وزارت اقتصاد، نیازمند لحاظ کردن شرایط و محیط سیاسی و اقتصادی کشور است. در آن مقطع کشور درگیر جنگ با اسرائیل بود و شرایط بسیار دشواری حاکم بود. پذیرش چنین مسوولیتی در آن فضا نیازمند شجاعت بود و آقای مدنی‌زاده این مسوولیت را پذیرفتند.

فعالان صنعت فیلم و سینما معتقدند هزینه ساخت فیلم از حدود ۶میلیون تومان در دهه ۶۰ به حدود ۵۰میلیارد تومان در پنج سال اخیر رسیده است. تورم تولید سینما در حالی رقم می‌خورد که قیمت بلیت سینما در این سال‌ها، حدود ۱۰۰هزار تومان بوده‌ است.

در تاریک‌روشن سالن سینما، وقتی تیتراژ پایانی بالا می‌رود و چراغ‌ها روشن می‌شود، با چه حسی سالن را ترک می‌کنیم؟ سرگرم شده‌ایم؟ به فکر فرو رفته‌ایم؟ یا فقط دو ساعت قصه‌ای گذرا دیده‌ایم؟ شاید هیچ‌کدام. شاید بی‌آن‌که بفهمیم، تکه‌ای از باورهایمان ترک برداشته، اندکی از امیدمان کمرنگ شده و الگویی تازه از «چگونه زیستن» در ذهنمان نشسته است. این همان قدرت آرام اما عمیق سینماست؛ هنری صنعتی شده که می‌تواند آینه فرهنگ یک ملت باشد یا پتکی بر ریشه‌های آن.

درباره نسبت بین تولیدات سینمایی سالانه و آن بخش از این تولیدات که امکان نمایش و ارائه به مخاطب پیدا می‌کند، باید گفت ما با یک عدم موازنه جدی مواجهیم. این مشکل البته محدود به سال‌های اخیر نیست؛ مشکلی است که سال‌ها و شاید دهه‌هاست گریبانگیر سینمای ما شده است.

در چرخشی نگران‌کننده برای دیپلماسی چندجانبه، شورای امنیت با رد تلاش‌ها برای تعویق تحریم‌ها، تسلیم فشار سیاسی غرب شد و مکانیسم «ماشه» را علیه ایران فعال کرد. این تصمیم که با پیش‌دستی تروئیکای اروپایی (E۳) و در آستانه انقضای بند مربوطه در ماه اکتبر کلید خورد، نه یک پاسخ مشروع به فعالیت‌های هسته‌ای ایران، بلکه یک قمار سیاسی پرمخاطره با هدف اعمال فشار حداکثری و همسویی با سیاست‌های دولت سابق آمریکا بود که خود ناقض اصلی توافق هسته‌ای (برجام) به شمار می‌رود.

وزرای خارجه فرانسه، آلمان و بریتانیا ماه گذشته با اطلاع‌رسانی رسمی به سازمان ملل متحد، قطاری را به حرکت درآوردند که در کمتر از یک ماه به بازگشت شش قطعنامه تحریمی پیشین سازمان ملل علیه ایران که در دهه گذشته به حالت تعلیق درآمده بودند، منجر شد.

فرانسه، آلمان و بریتانیا، که مجموعا با عنوان «گروه ۳» (تروئیکای اروپایی) شناخته می‌شوند، فرآیند «بازگشت خودکار تحریم‌ها» (مکانیسم ماشه یا اسنپ‌بک) را علیه ایران فعال کردند. این اقدام، شمارش معکوس ۳۰روزه‌ای را آغاز کرد که پس از آن، تمامی تحریم‌های سازمان ملل که تحت توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵لغو شده بودند، بازگشتند. تروئیکای اروپایی امیدوار بود که این شمارش معکوس، تهران و واشنگتن را برای مذاکرات جدید تحت فشار قرار دهد تا از وقوع جنگی دیگر، که بالقوه می‌تواند بدتر باشد، جلوگیری کند. با‌این‌حال، مکانیسم ماشه یک قمار بود.

شورای امنیت سازمان ملل متحد روز جمعه آخرین تلاش برای به تاخیر انداختن اعمال مجدد تحریم‌ها علیه ایران بر سر برنامه هسته‌ای این کشور را رد کرد؛ تصمیمی که رئیس‌جمهور ایران بلافاصله آن را «ناعادلانه، غیرمنصفانه و غیرقانونی» خواند.

کسری غفوری: در افغانستانِ امروز، دو صدا بیش از هر چیز دیگری به گوش می‌رسد: پژواک وعده‌های پکن برای استخراج معادن و ساختن جاده‌ها، و سکوت مرگبار درمانگاه‌های روستایی که چراغشان برای همیشه خاموش شده است.

روابط اقتصادی چین و طالبان همواره زیر ذره‌بین بوده است. بسیاری گمان می‌کردند که پس از خروج آمریکا از افغانستان در سال ۲۰۲۱، چین به‌سرعت جای خالی آن را پر کرده و به بازیگر اصلی اقتصادی این کشور تبدیل خواهد شد.

در آستانه چهارمین سالگرد بازگشت طالبان به قدرت، روابط این گروه با همسایگانش، به‌ویژه چین، به سمت نوعی اتحاد استراتژیک در حال حرکت است. در دسامبر ۲۰۲۳، چین به اولین کشوری بدل شد که سفیر طالبان را پذیرفت و شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور این کشور، شخصا استوارنامه او را دریافت کرد. طالبان پس از تصرف کابل، چین را مهم‌ترین شریک خود خوانده و تاکید کرده بودند که برای بازسازی افغانستان روی حمایت پکن حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند.

طی دوازده سال گذشته، درمانگاه کوچک «سلامت خانواده» در ملمستوک، منطقه‌ای کوهستانی و دورافتاده در ولایت دایکندی در مرکز افغانستان، آشوب‌های متعددی را پشت سر گذاشته است؛ از شورش طالبان گرفته تا خروج نیروهای بین‌المللی و فروپاشی دولت تحت حمایت آمریکا در کابل به سال ۲۰۲۱. حتی پس از آنکه طالبان دوباره قدرت را به دست گرفت و فرامین سرکوبگرانه‌اش علیه زنان و دختران را از نو صادر کرد،

سخنرانی مسعود پزشکیان در مجمع عمومی سازمان ملل با واکنش‌های زیادی همراه شد. بخشی از کارشناسان این مواضع اعلامی را متاثر از دو عامل اساسی ارزیابی کردند.

اساسا سخنرانی هر یک از روسای جمهوری کشورهای مختلف، در مجمع عمومی سازمان ملل به نوعی تبیین و تفسیر مواضع همان کشورهاست. این سخنرانی‌ها تاکید بر مهم‌ترین چالش‌ها، بحران‌ها و اهدافی است که هر کشور در عرصه بین‌المللی به آن توجه داشته و در مسیر حل یا تحقق آنها گام برمی‌دارد. از این حیث سخنان اخیر آقای مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهوری کشورمان، نیز چه برای مردم کشور و چه برای جهانیان حائز اهمیت و درخور توجه است.