امارات؛ پایتخت مالی هند
در پشت این شرکت‌ها، یک دیاسپورای وسیع وجود دارد: در مقایسه با ۱.۲میلیون اماراتی، حدود ۳.۵میلیون هندی در امارات متحده عربی زندگی می‌کنند. این مهاجران درمجموع ۲۰میلیارد دلار در سال ۲۰۲۱ به هند فرستادند؛ انتقالی که تنها حواله‌‌‌های ارسالی از آمریکا به مکزیک بیشتر از آن بود (نمودار را ببینید). بسیاری در بمبئی به شوخی می‌گویند که ابوظبی و دبی اکنون تمیزترین شهرهای هند هستند. برای امارات البته هند منبع غذا، جواهرات، چرم، نیروی کار، دارو و فرصت‌های سرمایه‌گذاری است. برای هند نیز امارات یک منبع حیاتی سرمایه و به‌طور فزایندهای مکانی است که کسب‌وکارهای هندی می‌‌‌توانند به‌‌‌درستی با بازارهای جهانی به دور از تشریفات تضعیف‌‌‌کننده، ترافیک فلج‌‌‌کننده، توقف خطوط مهاجرت فرودگاه و مالیاتهای تنبیهی با بازارهای جهانی ارتباط برقرار کنند.
این رابطه در سال ۱۹۷۳ غیرقابل تصور بود؛ زمانی که یک فروشگاه فروش «ساری» هندی بازار مینا را به همین نام «مینا» نام‌گذاری کرد. ابوظبی در آن زمان به‌شدت فقیر بود. نمک‌زدایی ناکافی به این معنی بود که آب اغلب شور است. تا سال ۱۹۶۶ نسخه‌ای از روپیه هند به نام «روپیه خارجی» بهعنوان واحد پول منطقه عمل می‌کرد. امارات تنها در سال ۱۹۷۱ از دل سرزمین‌‌‌های قبیله‌‌‌ای که به‌‌‌واسطه معاهدات قدیمی به هم مرتبط بودند، پدید آمد. نیم‌قرن بعد، شرایط آنها تغییر کرد. مراکز خرید شلوغ اماراتی با پیچیده‌ترین محصولات جهان می‌درخشند. تاجران هندی جواهرات، برج ۶۸طبقه «الماس دبی» را پر می‌کنند؛ برجی که از رستوران‌های موجود روی زمین مانند رستوران‌های «دهلی دربار اکسپرس» و «بمبئی ماسالا» تغذیه می‌شود.
سفر بین این دو منطقه هیجان‌‌‌انگیز و رو به رشد است. «امارات»، خط هوایی شاخص دبی، توسط مقامات هندی به ۶۶هزار صندلی در هفته محدود شده است. بازرگانان بمبئی اغلب سفرهای یک‌روزه به امارات دارند. بسیاری ترجیح می‌دهند مدت طولانی‌تری بمانند، اغلب با ویزای ۱۰ساله «طلایی». نظرسنجی سفارت هند در امارات نشان می‌دهد که ۶۰درصد مدیران ارشد مالی شرکت‌های بزرگ، هندی هستند. «پانکاج گوپتا»، مدیر یکی از صندوق‌های اعتباری که ۲۵سال پیش از دهلی به دبی نقل مکان کرد، می‌‌‌گوید هندیها را می‌‌‌توان در مشاغل برتر در صنایع فعال در امارات یافت. تجارت اسمی بین دو کشور در سال گذشته ۱۶درصد رشد داشته است که به دلیل توافق تجاری که در ماه مه اجرایی شد، تقویت هم شد. این بر جغرافیای موفقیت هند تاثیر گذاشته است.
همان‌طور که «Times of India » گفت: «هندِ مرفه یک آدرس مسکونی جدید دارد.» «موکش آمبانی»، ثروتمندترین شهروند هند، در ماه اوت با خرید ملکی به قیمت 80میلیون دلار، رکورد قیمت خانه در دبی را شکست (این ملک 10اتاق خواب، استخرهای سرپوشیده و روباز، یک ساحل و یک آبگرم خصوصی دارد که در نوک یک مجمع‌الجزایر با حاشیه نخل قرار دارد). او سپس این رکورد را با خرید ملک 163میلیون دلاری در ماه اکتبر (که جزئیات در مورد آن کمیاب است) شکست. در مجموع، هندیها در سال گذشته (سال 2022) 4.3میلیارد دلار برای مسکن در دبی هزینه کردند که دوبرابر سال 2021 است. کشف ارقام مربوط به خریدهای تجاری املاک سخت‌‌‌تر است، اما یک بانکدار گزارش می‌دهد که سود به همان اندازه بالا بوده است. این خریدها با مقررات عجیب و غریب در کد مالیاتی هند تحریک می‌شوند و افرادی را که می‌خواهند پول نقد را از کشور خارج کنند به سمت سرمایه‌گذاری در ملک سوق می‌دهد.
سیستم مالیاتی امارات کار خود را می‌کند: هیچ مالیات شخصی وجود ندارد. در مقابل، مالیات بر درآمد هند به 40درصد نزدیک می‌شود و در رأس مالیاتهای مصرفی قرار می‌گیرد. مالیات بر درآمد شرکتی نه‌تنها در هند بالاتر است، بلکه از نظر پیچیدگی نیز گیج‌کننده است. تفاوت‌های حقوقی مهم دیگری نیز وجود دارد. امارات از نظر فنی براساس قوانین سختگیرانه اسلامی عمل می‌کند. در عمل، اکنون دادگاه‌‌‌های تجاری دارد که براساس استانداردهای بین‌المللی و دیدگاهی تسامح‌آمیز نسبت به اقدامات رذیلت‌آمیز فعالیت می‌کنند. همچنین کثرت‌گرایی مذهبی را تشویق می‌کند. ابوظبی اخیرا یک معبد عظیم هندو ساخته و «مرکز مسلمانان-مسیحیان-یهودیان» را ترکیب کرده است. هند از نظر فنی سکولار و با قانون عرفی تثبیت‌شده است. اما در عمل دادگاه‌‌‌های درگیر، قوانین ضدمشروبات الکلی و افزایش درگیری‌‌‌های مذهبی را داراست.
پیوندهای نزدیک‌تر با امارات به نفع کسانی است که در هند تجارت می‌کنند. از آغاز سال 2020، زمانی که آمبانی میلیاردها دلار از بسیاری از صندوق‌های دارایی دولتی امارات جمع‌آوری کرد، این کشور به طور فزایندهای به عنوان یک منبع مهم سرمایه در نظر گرفته شده است. «بین» (Bain) شرکت مشاوره، تخمین می‌‌‌زند که بین سال‌های 2018 تا 2022، صندوق‌های سرمایه‌گذاری دولتی امارات و سایر شرکت‌های سهام خصوصی 34میلیارد دلار در هند سرمایه‌گذاری کردند که به طور پیوسته در حال افزایش است.
دامنه سرمایه‌گذاری چشمگیر است. سهام مستقیمی در برخی از بانک‌ها، تولیدکنندگان و استارت‌آپ‌‌‌های پیشرو هند وجود دارد. عموما تصور می‌شود که اگر «گوتام آدانی»، دومین سرمایه‌‌‌دار ثروتمند هند، دوباره در کسب‌وکار خود سرمایه‌گذاری کند، یک منبع مالی مهم همانا ابوظبی خواهد بود که تاکنون میلیاردها دلار در چند شرکت خود سرمایه‌گذاری کرده است. همه اینها نشان می‌دهد که امارات در حال تبدیل شدن به پایتخت مالی برای هند است.
با این حال، این تکامل عاری از موانع نیست. در مارس سال گذشته، امارات توسط گروه ویژه اقدام مالی، نهاد بین‌المللی که با پولشویی و تامین مالی تروریسم مبارزه می‌کند، در فهرست خاکستری قرار گرفت. محلی‌ها می‌گویند که از آن زمان، نقل و انتقالات نقدی معمولی مورد بررسی شدید قرار گرفته است. برخی از هندی‌‌‌های ثروتمند که مایلند دفاتر خانوادگی خود را در امارات باز کنند، تصمیم می‌‌‌گیرند در عوض سرمایه‌گذاری خارجی را به سنگاپور و لندن -به ترتیب سه و چهار برابر دورتر- بفرستند. مانع دیگر این است که ویزای بیشتر هندیها در نهایت نیاز به تمدید دارد.
فضای باز و پیشرفت فعلی امارات به این دلیل است که نظام سلطنت از سفر حمایت می‌کند. این موضوع امکان سرمایه‌گذاری هنگفت را فراهم کرده است، اما برای بسیاری نیز دلیلی برای احتیاط است. اگر رهبران محلی نظر خود را تغییر دهند چه؟ با این حال، بازرگانان هندی نگران حاکمان خود نیز هستند که اغلب به نظر می‌رسد از نظر هوا و هوس و علایق خود به شیوه سلطنتی عمل می‌کنند.
با وجود این، خوش‌بینی کنونی آنقدر بی‌پروا و نسنجیده است که بسیاری این موانع را صرفا نوعی ناهمواری می‌دانند. آنها معتقدند که رابطه ابوظبی و دبی با هند به طور فزایندهای شبیه روابط سنگاپور و آسیای جنوب شرقی خواهد شد: دولت‌شهرهای کوچک و منظمی که به عنوان مجرای مالی و تجاری برای همسایگان عظیم و سرکش عمل می‌کنند که در آن پویایی و پتانسیل اقتصادی با مدیریت آشفته و قوانین فرساینده ضعیف شده است. بیشتر این دست اظهارات همواره از سوی هندی‌‌‌هایی مطرح می‌شود که قبل از آغاز هزاره به ابوظبی یا دبی وارد شده و شاهد ظهور خارق‌‌‌العاده شهرها بوده‌‌‌اند. آنها به ساختمان‌‌‌های بزرگ اشاره می‌کنند و زمانی را به یاد می‌‌‌آورند که این املاک فقط خطوطی بودند که روی شن‌‌‌ها ترسیم شده بودند.
