بازگشت دولت بزرگ؟
دبورا تانن، استاد زبان‌شناسی دانشگاه جورج واشنگتن می‌گوید حوادث ۱۱ سپتامبر به ما آموخت ما نسبت به حوادثی که فکر می‌کردیم فقط در دوردست‌ها رخ می‌دهد آسیب‌پذیر هستیم. بحران مالی سال ۲۰۰۸ نیز به ما یاد داد اشتباهات می‌توانند گریبانگیر ما شوند. بحران کنونی دیدگاه‌های بشر درباره بسیاری از مسائل را برای همیشه تغییر خواهد داد. برای مثال اکنون می‌دانیم فناوری تا چه حد می‌تواند به ما کمک کند از خطرات دور بمانیم و همزمان، با دیگران در ارتباط مجازی باشیم. این تحول در دیدگاه برای همیشه بر زندگی ما اثر خواهد داشت.
مارک لورنس، استاد علوم سیاسی معتقد است نوع جدیدی از همبستگی ملی ایجاد شده است. آمریکا همواره وطن‌پرستی را معادل جنگ با دیگران دانسته است. اما اکنون می‌دانیم کسانی که در خط مقدم دفاع از کشور هستند سربازان نیستند بلکه آنها پزشکان، پرستاران، معلمان، دانشمندان و... هستند. این یک نگاه جدید و بسیار ارزشمند است که بر یکپارچگی ملی خواهد افزود و اثرات پایدار خواهد داشت.
اریک کلاینن برگ، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نیویورک معتقد است فردگرایی برای همیشه تضعیف خواهد شد. همه‌گیری ویروس کرونا عشق ما به جامعه بازارمحور و فردگرایی را پایان می‌دهد. ما اکنون می‌بینیم که الگوهای بازارمحور و رفتارهای خودخواهانه می‌توانند سبب تشدید یک بحران شوند. بحران که پایان یافت، جامعه آمریکا سرمایه‌گذاری‌های جدید در بهداشت و خدمات عمومی خواهد کرد. ما به شکلی عمیق‌تر به این باور رسیده‌ایم که سرنوشت همه ما به هم گره خورده است بنابراین باید از فردگرایی عبور کرد. بحران کنونی ما را وادار می‌کند به این فکر کنیم که چه کسی هستیم و ارزش‌هایمان چیست و در بلندمدت نسخه بهتری از خود را کشف خواهیم کرد.
کاترین مانگووارد، سردبیر مجله خرد reason معتقد است همه‌گیری ویروس کرونا بسیاری از موانع مصنوعی در برابر زندگی آنلاین را از میان خواهد برد. مسلما همه چیز نمی‌تواند به شکل مجازی درآید. اما در بسیاری از حوزه‌های زندگی، حرکت به سمت افزایش نقش فضای مجازی از سوی نهادهای قدرتمند محدود شده است. حالا همه مجبور هستند در خانه بمانند. بسیاری از کارها به شکل اینترنتی و در فضای مجازی انجام می‌شود. بسیاری از امکان‌های این فضا به نمایش گذاشته می‌شود و والدین درک می‌کنند آموزش از طریق اینترنت می‌تواند بسیار مفید باشد، هزینه‌های پایین‌تر و کارآیی بالاتر داشته باشد. در این بحران استفاده از امکانات اینترنت و فضای مجازی بی‌سابقه بوده و این تحول قابل عقبگرد نیست.
شری ترکل، استاد مطالعات اجتماعی در دانشگاه ام‌آی‌تی معتقد است سبک زندگی دیجیتال تحت تاثیر بحران کنونی سالم‌تر خواهد شد. این به آن معناست که رفتارهای بسیار مفیدتر از سوی گروه‌های مختلف مشاهده شده است: کارآفرین‌ها فرصت پیدا کرده‌اند به سوالات مخاطبان پاسخ دهند، مربی‌های یوگا کلاس‌های مجازی رایگان گذاشته‌اند، بسیاری از آموزشگاه‌ها با تغییر شیوه آموزش توانسته‌اند بر تعداد دانشجوها بیفزایند و علاقه‌مندان بیشتری توانسته‌اند در دوره‌های آموزشی آنلاین شرکت کنند. همچنین تبادل اطلاعات مفید در زمینه‌های مختلف بیشتر شده است. این یعنی از ابزارهای دیجیتال بهینه‌تر استفاده شده است. پس از بحران، این رفتارها تا اندازه زیادی ادامه پیدا خواهد کرد زیرا فواید آن درک شده است و متقاضیان این شکل از ارتباطات افزایش یافته‌اند.
مارگارت اومارا، استاد تاریخ دانشگاه واشنگتن معتقد است «دولت بزرگ» بازمی‌گردد. شیوع ویروس کرونا سبب شده دولت در سطوح مختلف یعنی فدرال، ایالتی و محلی، نقش بزرگ‌تری در زندگی مردم پیدا کند. هر روز به گزارش‌های مقامات بهداشتی دولت و توصیه‌های فرماندارها و... گوش می‌دهیم و این به معنای مشاهده نقش‌آفرینی دولت بزرگ در زندگی ماست. همچنین شاهد پیامدهای مرگبار چهار دهه سرمایه‌گذاری ناکافی در زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی هستیم. آمریکا برای خروج از این وضعیت نه تنها به حضور فراگیرتر دولت نیاز دارد بلکه باید دولتی منطقی‌تر قدرت را دست بگیرد.
تاد تاکر، رئیس مطالعات حوزه حاکمیت در موسسه روزولت معتقد است یکی از اثرات شیوع ویروس کرونا و تحولاتی که در اثر این عامل رخ داده تقویت زنجیره داخلی عرضه است. بسته شدن مرزها و تعطیلی کارخانه‌ها در اکثر کشورها نقاط ضعف بخش تولید را نشان می‌دهد. وابستگی شدید به زنجیره بین‌المللی عرضه تبعات بزرگی برای اقتصاد دارد در نتیجه حداقل در حوزه تولید محصولات بسیار مهم نظیر فولاد باید طوری عمل کرد که در صورت بروز یک بحران، اقتصاد فلج نشود. پس از بحران کنونی تغییراتی در زنجیره‌های عرضه رخ خواهد داد.
تدا اسکوکپول، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه هاروارد معتقد است در آینده بر شکاف نابرابری‌ها در جامعه آمریکا افزوده خواهد شد. بحث‌ها درباره نابرابری در آمریکا اغلب به رشد شکاف درآمدی بین یک درصد ثروتمندترین‌ها و ۹۹ درصد دیگر جمعیت مربوط است اما یک شکاف مهم دیگر که در حال عمیق‌تر شدن است شکاف بین ۲۰ درصد جمعیت طبقه بالا و ۸۰ درصد دیگر مردم است. بحران کنونی بر عمق و گستردگی این شکاف خواهد افزود. طی چند دهه اخیر درآمد ۲۰ درصد بالای هرم درآمدی با سرعت بسیار بالاتری افزایش یافته است. اعضای این ۲۰ درصد عموما زوج‌های با تحصیلات بالا هستند که به شغل‌های مدیریتی یا تخصصی مشغولند. آنها در خانه‌های مجهز به اینترنت و دیگر امکانات زندگی می‌کنند و فرزندان آنها اتاق‌های مخصوص خود دارند. در نتیجه از هر جهت زمینه برای کار از خانه فراهم است. بحران کنونی زیانی به این گروه وارد نمی‌کند اما ۸۰ درصد دیگر جمعیت دارای حاشیه امن مالی نیستند. برخی از آنها شرایط سخت کنونی را پشت سر خواهند گذاشت اما بقیه شغل خود را از دست می‌دهند و دچار بدهی می‌شوند. امکان کار از خانه برای آنها چندان فراهم نیست و میزان ابتلا به ویروس کرونا در این گروه بسیار بالاتر از گروه اول است.
