به لطف پیشرفتهای بیسابقه در فناوری، در حال حرکت به سمت جهانی بهتر هستیم. همه ما از صنعتی شدن سود بردیم و همچنین در مقایسه با نسلهای قبل، از رفاه و آسایش بیشتری برخوردار هستیم. دیگر در جهان امروزی خبری از قحطی و گرسنگی نیست و بهخاطر همهگیری طاعون، سرخک، سیاهسرفه، آبله مرغان، آبله، تیفوس، مالاریا و... جامعه بشری درگیر نیست. در مقایسه با ۱۰۰سال گذشته در همه جوامع طول عمر متوسط یا همان شاخص امید به زندگی که در بدو تولد تنها ۴۰سال بود به خاطر رفاه، آسایش و بهداشت عمومی افزایش یافته است. برای مثال امید به زندگی در ۱۰۰سال گذشته در انگلیس از ۴۱ به ۸۲ و در ایران از ۵۵سال قبل از انقلاب به ۷۷سال در سال۱۴۰۰ افزایش داشته که همه آنها به لطف تحقیقات علمی و به تبع آن فناوری و نوآوری در جهان بوده است. صد سال پیش، پولدارترین فرد در جهان هم توان خرید و دسترسی به تلویزیون، پرواز بین قارهای از طریق هواپیما، قرصهای ضد بارداری، آنتی بیوتیکها و... را نداشت. با توجه به اینکه تحقیقات علمی انباشتی است یعنی دانشمندان و مخترعان تحقیقات خود را روی دستاوردهای دیگران سوار میکنند در گذشته بهدلیل نبود ابزارهای لازم برای ارتباطات و تبادل اطلاعات علمی به کندی صورت میگرفت؛ ولی به لطف توسعه اینترنت یافتهها و دانش امروزی به سرعت در دسترس همگان قرار میگیرد.