جنگ دوساله رژیم صهیونیستی با فلسطین، نهتنها یکی از طولانیترین درگیریهای اسرائیل بود، بلکه به بحرانی جهانی در عرصه اقتصاد تبدیل شد. آتش جنگ نه تنها زنجیرههای تامین جهانی را گسسته، بلکه موجب افزایش تورم شده و رشد اقتصاد جهانی را هم آهسته کرده است. موج بحران از تلآویو تا لندن گسترش یافته است. در این بازه، نوسان بازارهای جهانی افزایش یافته و ترکش جنگ به صنعت بیمه و گردشگری نیز اصابت کرده است. بررسیهای موسسات بینالمللی اقتصادی نشان میدهد کشورهایی که از دخالت مستقیم در این جنگ پرهیز کردند، آسیب اقتصادی کمتری متحمل شدند. اقتصادهایی مانند چین، ایتالیا و نیجریه با حفظ موضع بیطرفی، توانستند ثبات نسبی خود را حفظ کنند و حتی در برخی شاخصها به رشد مثبت دست یابند. در مقابل، کشورهایی که درگیر حمایت سیاسی یا نظامی از یکی از طرفین شدند، از جمله بریتانیا و آلمان، با کاهش رشد اقتصادی، افت سرمایهگذاری و افزایش تورم مواجه شدند. به عبارتی جنگ، نوعی واکنش زنجیرهای در اقتصاد جهانی ایجاد کرد که شدت تاثیر آن، مستقیما به میزان مشارکت کشورها در درگیری وابسته بود. افزایش هزینه انرژی، اختلال در تجارت و فرار سرمایهها در میان کشورهایی که نقش فعالتری داشتند، چشمگیرتر بود. در مقابل، اقتصادهای بیطرف توانستند با تنوعبخشی به منابع انرژی و حفظ کانالهای تجاری، از شوکهای شدید در امان بمانند. در این میان، اسرائیل به واسطه کسری بودجه بیسابقه، کاهش رشد اقتصادی و فرار مغزها، بهای سنگینی پرداخت. فناوری یکی از ستونهای اصلی اقتصاد اسرائیل محسوب میشود که با آغاز جنگ دچار رکود شد و بسیاری از شرکتهای بینالمللی نیز همکاریهای خود را به حالت تعلیق درآوردند. درهمین حال، اقتصاد فلسطین نیز ۱۷سال توسعه خود را از دست داد. اکنون با گذشت دو سال از تشدید درگیریها، برخی از کارشناسان صلح فعلی را نمادین میدانند و معتقدند که تنها آتشبسی پایدار میتواند شعلههای بحران را خاموش کند و امیدها را به اقتصاد جهان بازگرداند.